Διάφορα ανέκδοτα

Ο Χρήστος, γεμάτος ενθουσιασμό, πάει στο δάσος για να κυνηγήσει. Βλέπει
μια
μικρή καφετιά αρκούδα, τη σημαδεύει και τη σκοτώνει.
Τότε νιώθει ένα κτύπημα στον ώμο, γυρίζει και βλέπει μια μεγάλη μαύρη
αρκούδα η οποία του λέει:
- Χρήστο, έχεις δύο επιλογές, ή σου χιμάω και σε σκοτώνω, ή κάνουμε σεξ.
Ο Χρήστος αποφασίζει ότι προτιμά τη ζωή, οπότε σκύβει μπροστά και δίνεται
στη μαύρη αρκούδα.
Επί δύο εβδομάδες πονούσε, αλλά όταν έγινε καλά, ο Χρήστος ορκίστηκε να
εκδικηθεί!
Πηγαίνει πάλι στο δάσος, βρίσκει τη μαύρη αρκούδα και τη σκοτώνει. Νιώθει
πάλι κάποιος να τον κτυπάει στον ώμο.
Αυτή τη φορά είναι ένα τεράστιο γκρίζλι.
- Έκανες ένα τεράστιο λάθος, Χρήστο, του λέει το γκρίζλι... Διάλεξε τι
θες,

ή σε ξεσκίζω με νύχια και με δόντια, ή κάνουμε άγριο σεξ.
Για άλλη μια φορά ο Χρήστος σκέφτηκε πως ήταν καλύτερα να υποκύψει.
Χρειάστηκε κάμποσες εβδομάδες για να συνέλθει, αλλά εξαγριωμένος πια ο
Χρήστος, ξαναγυρίζει στο δάσος, βρίσκει το γκρίζλι και το σκοτώνει.
Αισθάνεται ότι επιτέλους, πήρε εκδίκηση, όταν νιώθει ένα κτύπημα στον
ώμο.
Γυρίζει και βλέπει μια τεράστια πολική αρκούδα.
- Παραδέξου το, Χρήστο, του λέει η αρκούδα, δεν έρχεσαι στο δάσος για το
κυνήγι, έτσι;



Η δασκάλα μπαίνει όπως κάθε μέρα στην τάξη και βλέπει στο μαυροπίνακα,
γραμμένη με μικρά γράμματα τη λέξη "πέος".
Εκνευρίζεται, πιάνει αμέσως το σφουγγάρι, σβήνει τη λέξη και γυρίζει
απότομα να δει ποιος από τη τάξη έκανε στη σκανταλιά, αλλά που....., όλα
τα
παιδάκια φαίνονταν να έχουν την αθωότητα γραμμένη στα πρόσωπα τους.
Δεν θέλει να δώσει και μεγαλύτερη έκταση στο πράγμα λόγω και της φύσης
της
λέξης και συνεχίζει το μάθημα της.
Την άλλη μέρα, ξαναμπαίνει στην τάξη και πάλι στο πίνακα η ίδια λέξη
γραμμένη με μεγαλύτερα γράμματα αυτή τη φορά.
Τη σβήνει πάλι και αποσιωπά το θέμα, μια και δεν μπορεί να βρει τον
ένοχο.
Την επόμενη μέρα συνεχίζεται το ίδιο βιολί με μεγαλύτερη τη λέξη και στο
τέλος της εβδομάδας η λέξη έχει πια καταντήσει να καταλαμβάνει όλο τον
πίνακα.
Τη Δευτέρα, μπαίνει στη τάξη περιμένοντας να δει την ίδια λέξη, αλλά
φευ...
η λέξη δεν υπάρχει και έχει αντικατασταθεί με μια επιγραφή που λέει:
"ΟΣΟ ΤΟ ΤΡΙΒΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ"...!!!!


Ήταν σε ένα κλαμπ ο Βαρδινογιάννης οπότε κάποια στιγμή πάει ένας νεαρός
στο
τραπέζι και του λέει:
- Κύριε Βαρδινογιάννη, θέλω να μου κάνετε μια χάρη.
- Αν μπορώ, λέει εκείνος, να στην κάνω.
- Ξέρετε, λέει ο νεαρός, τώρα που θα έρθει η κοπελιά μου θέλω να έρθετε
στο
τραπέζι να με χαιρετίσετε για να κάνω μόστρα. Μπάμπη με λένε.
Από εδώ, από εκεί, τον πείθει. Όντως έρχεται η κοπελιά, σηκώνεται ο
Βαρδινογιάννης, πηγαίνει στο τραπέζι και...
- Που 'σαι, ρε Μπάμπη, όλα καλά;
- Τι θες ρε μαλάκα; Πάλι για λεφτά ήρθες;


Ο μικρός Δημητράκης μπήκε στην κουζίνα όπου η μαμά του ετοίμαζε βραδινό.
Πλησίαζαν τα γενέθλιά του και σκέφτηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να πει
στη μαμά του τι δώρο ήθελε.
- Μαμά, είπε ο μικρός Δημητράκης, θέλω ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου.
Ο μικρός Δημητράκης ήταν ένας μεγάλος φασαρτζής. Και στο σχολείο και στο
σπίτι όλο μπελάδες δημιουργούσε. Έτσι λοιπόν η μαμά του τον ρώτησε αν
πιστεύει ότι δικαιούται το δώρο.
- Φυσικά! είπε ο μικρός.
Η μαμά του, ήθελε να βάλει τον γιο της να σκεφτεί τη συμπεριφορά του όλο
τον χρόνο που είχε περάσει. Έτσι, του είπε να πάει στο δωμάτιό του και να
σκεφτεί πως φέρθηκε όλους τους μήνες, από τα προηγούμενα γενέθλιά του.
"Και
μετά", του είπε, " γράψε ένα γράμμα στον Θεούλη και εξήγησε γιατί σου
αξίζει το ποδήλατο!"
Έτσι, ο μικρός Δημητράκης πήγε στο δωμάτιό του και άρχισε να γράφει:
- ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΩΤΟ -
"Αγαπητέ Θεούλη,
Ήμουν πολύ καλό παιδί φέτος και θα θελα ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου.
Το προτιμώ κόκκινο.
Ο φίλος σου, Δημητράκης"
Ο Δημητράκης όμως, ήξερε ότι αυτά που έγραψε δεν ήταν αλήθεια. Δεν ήταν
και
τόσο καλό παιδί.
Έτσι, έσκισε το πρώτο γράμμα και ξανάρχισε:
- ΓΡΑΜΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ -
"Αγαπητέ Θεούλη,
Είμαι ο φίλος σου, ο Δημητράκης. Ήμουν καλό παιδί φέτος και θα θελα ένα
κόκκινο ποδήλατο για τα γενέθλιά μου.
Σ' ευχαριστώ,
Ο φίλος σου, Δημητράκης"
Ήξερε όμως ότι ούτε αυτό ήταν αλήθεια. Έτσι, έσκισε κι αυτό το γράμμα και
άρχισε ξανά:
- ΓΡΑΜΜΑ ΤΡΙΤΟ -
"Αγαπητέ Θεούλη,
Ήμουν εντάξει τη χρονιά που πέρασε. Θα 'θελα ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά
μου.
Δημητράκης"
Ο Δημητράκης ήξερε ότι ούτε αυτό το γράμμα μπορούσε να το στείλει στο
Θεό.
Έτσι έγραψε το...
- ΤΕΤΑΡΤΟ ΓΡΑΜΜΑ -
"Θεέ,
Page 2 of 3
1/4/2007
Ξέρω ότι δεν ήμουν καλό παιδί φέτος. Λυπάμαι πραγματικά. Θα γίνω καλό
παιδί
όμως αν μου στείλεις ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου. Σε παρακαλώ...
Ευχαριστώ.
Δημητράκης"
Ο μικρός ήξερε όμως, ότι ακόμη κι αν έλεγε αλήθεια, αυτό το γράμμα δεν θα
του 'φερνε το ποδήλατο... Τώρα πια ανησύχησε. Πήγε στην κουζίνα και είπε
στη μαμά του ότι ήθελε να πάει στην εκκλησία. Η μαμά σκέφτηκε ότι το
"κόλπο" της είχε πιάσει, μιας και είδε τον μικρό να είναι σκεφτικός και
λυπημένος.
- Πήγαινε, αλλά να γυρίσεις γρήγορα.
Ο Δημητράκης πήγε στην εκκλησία της γειτονιάς. Μπήκε μέσα κι έριξε μια
ματιά γύρω του να δει αν ήταν κανένας άλλος εκεί. Προχώρησε προς το ιερό
και βρήκε μια εικόνα της Παναγίας. Πολύ προσεκτικά την ξεκρέμασε, την
έχωσε
κάτω από το παλτό του κι έφυγε από την εκκλησία τρέχοντας.
Μπήκε γρήγορα στο σπίτι του, χώθηκε στο δωμάτιό του και πήρε μολύβι και
χαρτί...
- ΓΡΑΜΜΑ ΠΕΜΠΤΟ -
"Θεέ,
Έχω στα χέρια μου τη μάνα σου. Αν θέλεις να την ξαναδείς, στείλε μου το
ποδήλατο...
(υπογραφή) Ξέρεις ποιος..."


 Ο γιος του παπά της ενορίας, μόλις πήρε την άδεια οδήγησής του, και
ρώτησε
τον πατέρα του αν θα μπορούσε πλέον να οδηγεί το αμάξι της οικογένειας. Ο
παπάς μόλις το ακούει αυτό του λέει:
- Ακου γιε μου, θα κάνουμε μια συμφωνία: Όταν περάσεις όλα τα μαθήματα
που
χρωστάς στη σχολή σου, βγάλεις το σκουλαρίκι και κόψεις τα μαλλιά σου, θα
σου δώσω το αμάξι.
Περνάει λοιπόν κανένα δίμηνο, και ο γιος ξαναρωτάει τον πατέρα του για το
αμάξι, οπότε ο πατέρας του του λέει:
- Ξέρεις γιε μου, είμαι πολύ περήφανος για σένα! Στην εξεταστική πέρασες
όλα τα μαθήματα, έβγαλες το σκουλαρίκι, αλλά δεν έκοψες τα μαλλιά σου!
- Ξέρεις μπαμπά... απαντάει ο γιος, το ξανασκέφτηκα αυτό με τα μαλλιά,
και
είδα ότι και ο ίδιος ο Χριστός και οι μαθητές του είχαν μακριά μαλλιά...
Και συμπληρώνει ο πατέρας του:
- ...Ναι, και όπου πήγαιναν, πήγαιναν με τα πόδια.