[από τα στοιχεία που δημοσίευσε η ΕΝΩΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ]
ΟΤΑΝ :
Ενώ χαρίζονται οι ασφαλιστικές εισφορές στους εργοδότες για τις προσλήψεις νέων εργαζομένων (δηλαδή με τους φόρους μας θα πληρώνονται οι εργοδοτικές εισφορές των εργαζομένων) και τους δίνει τη δυνατότητα να προσλαμβάνουν, νόμιμα, ανασφάλιστους εργαζόμενους με STAGE.
8.767.147,03 εισέπραξε ο κ. Προβόπουλος τα τρία τελευταία χρόνια με νόμιμο τρόπο
5,5 εκατομμύρια ευρώ πρόστιμο στην εταιρία Σημαιοφορίδη – Πρινιωτάκη έσβησαν το 2008 με πολιτική παρέμβαση στη ΦΑΕ Αθηνών.
Σε 14000 ευρώ, μόνο, το μήνα θα περιοριστεί η αμοιβή του κ. Τάσου Γιαννίτση (του γνωστού εγκέφαλού της ασφαλιστικής αποδόμησης) από την εταιρία Ελληνικά Πετρέλαια, μετά την εθελοντική μείωση του μισθού του, για το καλό της πατρίδας…
Λίγο λιγότερα από 300.000 ευρώ το χρόνο θα εισπράττει ο νέος μάνατζερ της ΔΕΗ, Αρθούρος Ζερβός. «Δε δέχτηκα αυτή τη θέση για τα χρήματα», δήλωσε συγκινημένος, μετά την ανάθεση από την υπουργό περιβάλλοντος, κυρία Μπιρμπίλη.
25.000 ευρώ το μήνα ήταν ο μισθός του κυρίου Παναγόπουλου, αφεντικού της ΕΡΤ. Από τον υπουργό επικοινωνιών κύριο Γερουλάνο ανακοινώθηκε η δραματική μείωση του μισθού του νέου ΕΡΤιάρχη, σε μόλις 6.500 ευρώ.
580.000 ευρώ το χρόνο, δηλαδή 48.333 ευρώ το μήνα, είναι η αμοιβή του κυρίου Παναγή Βουρλούμη, διευθυντή του ΟΤΕ.
Στις 7.000 ευρώ μηνιαίως ανέρχεται η αμοιβή του διευθύνοντος συμβούλου της ΕΥΑΘ (Εταιρία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης) Νικόλαου Παπαδάκη. [Για την ιστορία υπενθυμίζουμε ότι ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, κύριος Παπαγεωργόπουλος έχει ταχθεί υπέρ της ιδιωτικοποίησής της για το καλό του καταναλωτή και της πατρίδας, λέμε εμείς, ευρύτερα…]
Σε μόλις 5.400 ευρώ ανέρχεται ο μισθός του κάθε ευρωβουλευτή μας (όσο και του κάθε βουλευτή μας στο ελληνικό κοινοβούλιο). Ευτυχώς όμως τριπλασιάζεται, αφού στο ποσό του «βασικού μισθού» προστίθεται και ημερήσια αποζημίωση (300 ευρώ) για κάθε συνεδρίαση. Ευτυχώς, επίσης, δικαιούνται άλλα 14.000 ευρώ το μήνα για αμοιβές συνεργατών του γραφείου τους.
Άγνωστη είναι η αμοιβή τους για τη συμμετοχή σε διάφορες επιτροπές.Δεν γνωρίζουμε ακριβώς το ποσό των δισεκατομμυρίων ευρώ από το σκάνδαλο Βατοπεδίου, από το σκάνδαλο της SIEMENS κλπ. κλπ. κλπ. Το μόνο που γνωρίζουμε, σε σχέση με το θέμα, είναι ότι οι επιπλέον αμοιβές των πολιτικών προσώπων που συμμετέχουν στην εξεταστική επιτροπή (!!!) για το Βατοπέδι ανέρχονται σε 1,7 εκατομμύρια ευρώ.
 |
Tου Σταυρου Λυγερου
Aναμφίβολα, το εξώφυλλο του περιοδικού Focus ήταν και προσβλητικό και κιτς. Αναμφίβολα, το κείμενο ήταν θλιβερό δείγμα δημοσιογραφίας, περισσότερο συρραφή στερεότυπων προκαταλήψεων με σκοπό την εντυπωσιοθηρία παρά έρευνα ή ανάλυση της ελληνικής κρίσης.
Ακόμα και το πιο κακοπροαίρετο δημοσίευμα, όμως, δεν είναι ικανό από μόνο του να προκαλέσει τόσο εκτεταμένες αντιδράσεις. Στην πραγματικότητα, το δημοσίευμα του Focus ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Τους τελευταίους μήνες, η Ελλάδα δεν πληρώνει μόνο τοκογλυφικά επιτόκια. Δέχθηκε μπαράζ επιθέσεων. Ορισμένες εξ αυτών υπηρέτησαν κερδοσκοπικά παιχνίδια. Οι άλλες ήταν αποτέλεσμα του συνδρόμου της αγέλης, που χαρακτηρίζει όχι μόνο τις Αγορές, αλλά και τα ΜΜΕ και εν μέρει τις πολιτικές ελίτ.
Μακριά από εμάς η βολική θεωρία ότι η καλή Ελλάδα δέχεται επίθεση από κακούς ξένους. Εχουμε επανειλημμένως ασκήσει καταλυτική κριτική στο πολιτικό σύστημα για το μοντέλο που εξέθρεψε. Ενα μοντέλο αντιπαραγωγικό, κλεπτοκρατικό, ανορθολογικό, σπάταλο και αυθαίρετο. Αυτή η κριτική ασκείται εδώ και χρόνια, από την εποχή που κυριαρχούσε ο μύθος της «ισχυρής οικονομίας».
Η Ελλάδα, λοιπόν, ευθύνεται για την κατάντια της και αξίζει επικρίσεις. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν δικαιολογεί τις εύκολες επιθέσεις. Πολύ περισσότερο δεν αθωώνει την προσπάθεια ευρωπαϊκών ελίτ να αποδώσουν στο ελληνικό πρόβλημα τις δυσκολίες της Ευρωζώνης και να μετατρέψουν την Ελλάδα σε αποδιοπομπαίο τράγο.
Στην πραγματικότητα, η κρίση της Ευρωζώνης συνδέεται αφενός με τη δογματική δομή της κι αφετέρου με την απώλεια ανταγωνιστικότητας σε διεθνές επίπεδο.
Συναισθανόμενη τις ντόπιες ευθύνες, η ελληνική κοινή γνώμη υπέμεινε το μπαράζ κατηγοριών. Το δημοσίευμα του Focus ξεχείλισε το ποτήρι και ενεργοποίησε ένα μηχανισμό αντίδρασης για τις αλλεπάλληλες και εν μέρει άδικες «κατραπακιές». Σε αυτό το κλίμα, έπεσε στο τραπέζι το ζήτημα της επιστροφής του κατοχικού δανείου κι άλλων γερμανικών αποζημιώσεων από εκείνη την περίοδο.
Εάν, όπως φαίνεται, οι εν λόγω διεκδικήσεις έχουν ισχυρό νομικό έρεισμα, είναι εγκληματικό λάθος οι ελληνικές κυβερνήσεις να τις βάζουν στο ράφι και να τις κατεβάζουν όποτε προκύπτουν τριβές στις ελληνογερμανικές σχέσεις. Για να απορρίψει τις ελληνικές διεκδικήσεις, το Βερολίνο ασκεί παρασκηνιακές πιέσεις και επικαλείται τα κοινοτικά κονδύλια που εισέπραξε η Ελλάδα!
Πρόκειται για γελοιότητες. Τα κοινοτικά κονδύλια εξυπηρετούν την ανάγκη σύγκλισης των ευρωπαϊκών οικονομιών και βεβαίως είναι άσχετα από τις αποζημιώσεις. Γι' αυτό τα παίρνει π. χ. και η Πορτογαλία, που δεν υπέστη γερμανική κατοχή. Εάν το Βερολίνο έχει στα χέρια του συμφωνία με την οποία η Αθήνα παραιτείται από τις διεκδικήσεις της, ας την προσκομίσει.
Επειδή, όμως, τέτοια συμφωνία δεν υπάρχει, μόλις εξομαλυνθεί η κατάσταση, η Αθήνα πρέπει με τον πιο επίσημο και σταθερό τρόπο να προωθήσει νομικά τις διεκδικήσεις της.
Διαφορετικά, το αμαρτωλό πολιτικό σύστημα θα έχει διαπράξει ένα ακόμα διά παραλείψεως έγκλημα.
Subject: ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ. ΜΕΡΟΣ Α. ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ.
Ευχαριστώ τον Καθηγητή Κ. Θεόδωρο Καρυώτη που τη καλωσύνη να μου στείλει το κατωτέρω και τα συνημμένα του άρθρα για το Αιγαίο μας και για το σοβαρό θέμα της ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) για το οποίο η ποιλτική μας ηγεσία <<προσποιείται>> άγνοια επιμένοντας εις βάρος των συμφερόντων της χώρας στην <<υφαλοκρηπίδα>>.
Ευριπίδης Μπίλλης
Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ
ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
Θεόδωρος Κ. Καρυώτης*
*Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας. Υπήρξε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και επιμελήθηκε του βιβλίου "Greece and the Law of the Sea".
Ένα από τα πιο σημαντικά έργα της Διάσκεψης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1973-1982) ήταν η δημιουργία και κωδικοποίηση του θεσμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Έτσι δόθηκε ένα τέλος στην χαώδη κατάσταση που επικρατούσε μέχρι τότε στο Διεθνές Δίκαιο Αλιείας. Με βάση τα άρθρα 55, 56, 57 της νέας Σύμβασης, ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή, το πλάτος της οποίας μπορεί να φθάσει τα 200 ναυτικά μίλια (ν.μ.) από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, την εκμετάλλευση,την διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και υπέδαφους της θάλασσας, καθώς και κυριαρχικά δικαιώματα, που αναφέρονται στην εξερεύνηση και οικονομική εκμετάλλευση των ρευμάτων και των υπερκείμενων της θάλασσας ανέμων.
Οι θάλασσες και οι ωκεανοί καλύπτουν περίπου 105,5 εκατ. τετραγωνικά ν.μ. δηλαδή καλύπτουν το 71% της επιφάνειας της γης. Εάν όλα τα παράκτια κράτη κάνουν χρήση των δικαιωμάτων τους για ΑΟΖ 200 ν.μ. τότε η περιοχή των ωκεανών που θα ανήκει σ' αυτά τα κράτη υπολογίζεται να καλύπτει γύρω στα 37,7 εκατ. τετρ. ν.μ. ή το 35,8% της παγκόσμιας θαλάσσιας επιφάνειας. Μέσα στις ζώνες αυτές περιλαμβάνονται πάνω από το 90% της παγκόσμιας αλιείας, πάνω από το 87% των υπολογιζόμενων αποθεμάτων πετρελαίου και γύρω στο 10% των πολυμεταλλικών κονδύλων. Επομένως, εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί την κρίσιμη σημασία που έχει η ΑΟΖ όχι μόνο για το Δίκαιο της Θάλασσας αλλά γενικότερα για την παγκόσμια οικονομία και τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις.
Το καθεστώς της ΑΟΖ καλύπτει όλους του φυσικούς πόρους, ζωντανούς και μη, ενώ η υφαλοκρηπίδα καλύπτει μόνο τους ?η ζωντανούς πόρους. Μια άλλη σημαντική διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι τα δικαιώματα ενός κράτους πάνω στην υφαλοκρηπίδα υπάρχουν ipso facto και ab initio, ενώ η ύπαρξη της ΑΟΖ είναι δυνατή μόνο κατόπιν διακήρυξης των κυριαρχικών δικαιωμάτων του παράκτιου κράτους. Επομένως, το παράκτιο κράτος μπορεί να έχει υφαλοκρηπίδα χωρίς να έχει ΑΟΖ, ενώ το αντίστροφο δεν είναι δυνατόν.
Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά ( Άρθρο 121, παράγραφο 2), ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα για την ΑΟΖ που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι δηλαδή, ότι τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι βρίσκονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Επιπλέον, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει την γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει άλλο ένα επιχείρημα.
Ο ΡOΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ (ΕΕ)
Το γεγονός και μόνο ότι η ΕΕ διέθετε μεγάλο μήκος ακτών ήταν αρκετό για να ενδιαφερθεί για Διάσκεψη που θα δημιουργούσε το νέο Σύνταγμα των Θαλασσών του πλανήτη μας. Βέβαια, ο κύριος λόγος της συμμετοχής της ΕΕ στην Διάσκεψη, ήταν το γεγονός, ότι τα κράτη-μέλη της είχαν μεταβιβάσει ορισμένες αρμοδιότητες στην Κοινότητα. Οι αρμοδιότητες αυτές αφορούσαν βασικά τα θέματα της αλιείας, της εμπορικής πολιτικής και της διατήρησης του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Η Σύμβαση του 1982 (στο Μέρος XVIΙ και στο Annex IX) δίνει τη δυνατότητα συμμετοχής Διεθνών Οργανισμών στη νέα Σύμβαση αμέσως μετά τη συμμετοχή της απολύτου πλειοψηφίας των κρατών-μελών στη Σύμβαση. Ήδη όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ καθώς και η ίδια η ΕΕ έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας. Με βάση τα άρθρα 309 και 310 της νέας Σύμβασης του 1982 δεν επιτρέπεται να διατυπωθούν επιφυλάξεις ή εξαιρέσεις όταν τα διάφορα κράτη καταθέτουν την επικύρωση της Σύμβασης. Έτσι, τα κράτη-μέλη της ΕΕ δεν μπορούν να έχουν επιφυλάξεις σχετικά με τις αρμοδιότητες που έχουν μεταβιβάσει σε αυτή.
Όταν στα μέσα της δεκαετίας του 1970 η ΕΕ αντιλήφτηκε ότι ΑΟΖ 200 ν.μ. σύντομα θα εξαπλωθεί σε όλες τις ηπείρους αποφάσισε να μελετήσει το θέμα για να διαπιστώσει αν πρέπει και η ΕΕ να αποκτήσει μια τέτοια ζώνη. Έτσι, έχοντας αναλύσει τις απώλειες και τα κέρδη της ΕΕ σε καθεστώς ΑΟΖ 200 ν.μ. η ΕΕ προχώρησε σε ένα σημαντικό βήμα τον Νοέμβριο του 1976, συμφωνώντας σε τρεις βασικές αρχές:
1. Την προέκταση των αλιευτικών ζωνών όλων των μελών της σε 200 ν.μ.
2. Την μεταβίβαση στην Κοινότητα της αποκλειστικής αρμοδιότητας για τις διαπραγματεύσεις για αλιευτικές συμφωνίες της ΕΚ με κράτtη μη μέλη της Κοινότητας.
3. Σε ορισμένες αρχές για την μελλοντική της πολιτική σε θέματα διαχείρισης και διατήρησης των αλιευτικών πόρων.
Έτσι, από το τέλος του 1976 η Κοινότητα προσπάθησε να δημιουργήσει κοινή αλιευτική πολιτική που να είναι αποδεκτή σε όλα τα μέλη της και να έχει μακροπρόθεσμους στόχους. Τελικά, μετά από έξι χρόνια επίπονων και επίμονων διαβουλεύσεων δημιουργήθηκε η νέα "Κοινή Αλιευτική Πολιτική" με τον Κανονισμό του Συμβουλίου Νο. 170/83 της 25ης Ιανουαρίου 1983. Ο Κανονισμός αυτός αναφέρει στο άρθρο 6, παράγραφο 1 τα εξής:
"Από την 1η Ιανουαρίου 1983 και μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1992, τα κράτη-μέλη επιτρέπεται να διατηρήσουν το καθεστώς που ορίζεται στο άρθρο 100 της πράξης προσχώρησης του 1972 και να γενικεύσουν το όριο των έξι μιλίων, το οποίο προβλέπεται στο ίδιο άρθρο, μέχρι δώδεκα ναυτικά μίλια για όλα τα ύδατα που υπάγονται στην κυριαρχία ή δικαιοδοσία τους."
Ο Κανονισμός αυτός ξεκάθαρα αναφέρει ότι το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης των κρατών-μελών δεν έχει καμμία επίπτωση στην αλιευτική ζώνη. Δηλαδή, κράτη-μέλη που είχαν αιγιαλίτιδα ζώνη 3 ή 6 ν.μ. θα έπρεπε να αποκτήσουν αλιευτική ζώνη 12 ν.μ.
Η Ελλάδα δεν έκανε τότε καμμία ενέργεια για να δημιουργήσει αλιευτική ζώνη 12 ν.μ. Αργότερα, η Τουρκία βλέποντας πολλές χώρες της ΕΕ να επεκτείνουν την αλιευτική τους ζώνη στα 12 ν.μ. και φοβούμενη ότι και η Ελλάδα θα έκανε το ίδιο πράγμα αντέδρασε και κάλεσε στην Άγκυρα, την 25η Οκτωβρίου 1990, όλους τους τότε πρεσβευτές της ΕΕ, εκτός του Έλληνα, ζητώντας από τα κράτη-μέλη να μην επεκτείνουν την αλιευτική ζώνη τους στα 12 ν.μ. στη Μεσόγειο. Δυστυχώς, η ΕΕ αποδέχτηκε το Τουρκικό διάβημα αλλά, ακόμα χειρότερα, το δέχθηκε και η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Όταν η ΕΕ αποφάσισε να δημιουργήσει ΑΟΖ 200 ν.μ. για όλα τα κράτη-μέλη της, η Τουρκία ζήτησε να μη δημιουργηθεί τέτοια ζώνη στη Μεσόγειο, αίτημα που πάλι αποδέχθηκε και η ΕΕ και η Ελλάδα. Η εξήγηση που δόθηκε από την ΕΕ είναι ότι τα ψάρια σε αυτή τη θάλασσα έχουν υψηλή μεταναστευτική τάση και έτσι δεν κρίθηκε χρήσιμο να επεκταθούν τα 200 ν.μ. και σε αυτή τη θαλάσσια περιοχή. Κατά συνέπεια, ούτε η Ελλάδα ούτε και η Ιταλία διαθέτουν ΑΟΖ 200 ν.μ., ενώ η Γαλλία και η Ισπανία διαθέτουν ΑΟΖ 200 ν.μ. αλλά όχι στην περιοχή της Μεσογείου. Έτσι, το μοναδικό κράτος της ΕΕ που διαθέτει ΑΟΖ στη Μεσόγειο είναι η Κύπρος για τη οποία δεν έφερε καμμία αντίρρηση η ΕΕ.
Η κατάσταση αυτή, δηλαδή η εξαίρεση της Μεσογείου από την ζώνη των 200 ν.μ., δεν εξυπηρετεί τα συνολικά συμφέροντα της ΕΕ και ιδιαίτερα των κρατών-μελών της που βρέχονται από την Μεσόγειο και γι αυτό το λόγο πρέπει να αναιρεθεί, ιδιαίτερα τώρα που η Κύπρος διαθέτει τέτοια ΑΟΖ καθώς και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι πολύ πρόσφατα και η Γαλλία αποφάσισε να δημιουργήσει παρόμοια ΑΟΖ στη Μεσόγειο. Μόνο ένα 4% του αλιεύματος στην Μεσόγειο προέρχεται από τα ύδατα άλλων κρατών και η ύπαρξη ΑΟΖ στην Μεσόγειο δεν θα επιδράσει αρνητικά στην Ελλάδα, στην Ισπανία και την Ιταλία που αλιεύουν έξω από τις ακτές της Αλγερίας, του Μαρόκου και της Τυνησίας. Γι' αυτό η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει από τους εταίρους της στις Βρυξέλλες να επεκτείνουν την ΑΟΖ και στη Μεσόγειο.
Σήμερα το μήκος των ακτών της ΕΕ των 27 ξεπερνάει τα 66.000 χλμ. και η Ελλάδα διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτή από όλα τη κράτη-μέλη που φτάνει τα 13.676 χλμ. καθώς επίσης και τα περισσότερα νησιά και νησίδες που είναι 3.100 και 2.463 από αυτά βρίσκονται στο Αιγαίο Πέλαγος. Βέβαια, αν υπολογισθούν και οι βραχονησίδες, τότε ξεπερνούν συνολικά τις 10.000. Συγκριτικά, οι ακτές των ΗΠΑ είναι 21.000 χλμ., της Λατινικής Αμερικής 25.000 χλμ., της Αφρικής 30.000 χλμ. και της Αυστραλίας 27.000 χλμ. Επίσης, με την επέκταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των παράκτιων κρατών σε 200 ν.μ. η περιοχή που ανήκει στα κράτη-μέλη της ΕΕ ξεπερνάει τα επτά εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Σήμερα η ΕΕ αποτελεί τη μεγαλύτερη αλιευτική δύναμη στον κόσμο.
Ο χάρτης που ακολουθεί δείχνει τις ΑΟΖ όλων των παράκτιων κρατών-μελών της ΕΕ.
|
“Πολιτισμικό σοκ της Ελλάδας” Αρθρογράφος Κ. Boetig από το Focus on line.
* Η μετάφραση από τα γερμανικά του άρθρου, έχει ως εξής:
“Η Ε.Ε. ζητάει από την Ελλάδα όχι μόνο μια σκληρή οικονομική πολιτική αλλά απαιτεί και αλλαγή της νοοτροπίας. Οι ρίζες όμως της διαφορετικότητας είναι βαθιές και δεν θα αλλάξει τίποτα πέραν μιας αισθητικής εξωτερικής επέμβασης. Μπορούμε να καταλάβουμε τους Έλληνες;
Οι Έλληνες δεν γνωρίζουν προβλήματα προσαρμoγής. Έχουν κατακλείσει τον κόσμο ψήνοντας και τηγανίζοντας γύρω τους, και παίζοντας σε ρόλο κομπάρσου σε κάποια μικρά εργάκια. Σε αυτόν τον συμπαθητικό μικρό λαό που φαίνεται να χορεύει συνεχώς τον Ζορμπά και να γλεντάει, δεν εκπλήσσεται ο γνωστής των πραγμάτων καθόλου με όσα γίνονται.
Πώς και να εκπλήσσεται εξάλλου με έναν λαό που ανακατεύει ρετσίνι με κρασί, τυλίγει ρύζι με χορταρικά σε αμπελόφυλλα, παίρνει το ευρωπαϊκό κύπελλο σχεδόν χωρίς κανένα γκολ, αλλά γνώριζε πριν 2.500 χρόνια ότι η ύλη αποτελείται από άτομα και η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο;
Οι Έλληνες ένιωθαν πάντα σαν τους γονείς του πολιτισμού και δεν δίσταζαν όμως να περνούν με τα λεφτά των παιδιών τους. Σήμερα αυτό το κράτος μπαίνει στο γηροκομείο και δέχεται κηδεμόνα να το επιβλέπει.
Αλλά φυσικά αυτό δεν απασχολεί καθόλου τον Έλληνα πολίτη. Αυτός πότε δεν περίμενε κάτι από τον υπουργό του, πέρα από την ανταλλαγή της ψήφου του με την άδεια να κτίσει το αυθαίρετο του.
Δεν βαριέσαι σου λέει το ελληνικό κράτος θα επιβιώσει και χωρίς δική του κυβέρνηση. Εξάλλου γιατί να αλλάξει κάποιος όταν είναι τόσο τέλειος όσο ο Έλληνας.;
Γλώσσα και γραφή
Οι Έλληνες είναι μοναδικοί! Μόνο αυτοί γράφουν ελληνικά. Το να ξεφορτωθούν επιτέλους την 2500 χρονών παλαιά γραφή ούτε που το σκέφτηκαν πότε. Εξάλλου το ελληνικό αλφάβητο ήταν υπεύθυνο για τη δημιουργία της λατινικής και κυριλλικής γραφής. Στο πέρασμα των χρόνων δεν άλλαξε ιδιαίτερα πάρα μόνο στην έννοια των λέξεων. Φυσικά στα σχολεία είναι κύριο μάθημα και διδάσκεται από την πρώτη Γυμνασίου. Είναι σαν να μαθαίναμε εμείς τα αρχαία γερμανικά η τα γοτθικά.
Έχουν φροντίσει όμως να διευκολύνουν τους ξένους τουρίστες τους με πινακίδες που αναγράφουν τις τοποθεσίες με λατινικά γράμματα, αν και σε μια απόσταση μερικών μέτρων θα δεις την ίδια ονομασία με τρεις διαφορετικούς τρόπους γραμμένη. Agia, Aghia, Αyia.
Οι κανόνες υπάρχουν για να τους παραβιάζουν. Στα μικρά όσο και στα μεγάλα.
Εγωισμός και αίσθηση του “εμείς”. Ο ένας εναντίον του αλλού, αλλά όλοι μαζί εναντίον του εχθρού.
Ο καθένας προσπαθεί στους δρόμους είτε με αυτοκίνητο είναι είτε με μηχανάκι, να κόψει την προτεραιότητα του αλλού.
“Ο ένας εναντίον του άλλου και όλοι μαζί ενάντια στον πεζό φυσικά”, είναι ο σκοπός.
Για να δοθεί μια λύση μπαίνει στη μέση ο τροχονόμος να ρυθμίσει την κίνηση. Και ξάφνου όλοι οι οδηγοί μαζί συμφωνούν και συνεργάζονται σε έναν εκκωφαντικό θόρυβο κορναρίσματος που τελικά οδηγεί τον τροχονόμο στη φυγή.
Με ελεύθερο το πεδίο λοιπόν πάλι οι οδηγοί επιδίδονται στο εγωιστικό τους έργο.
Μεταξύ τους βασικά οι Έλληνες μισούνται.
Δεν είναι τυχαίο που στον ελληνικό εμφύλιο του 1944-1949 σκοτώθηκαν περισσότεροι Έλληνες απ’ ότι στον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.
Τον εισβολέα όμως τον αντιμετωπίζουν όλοι μαζί. Είτε Αριστεροί είναι είτε Δεξιοί.
Η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που μπορείς να αποσπάσεις από Έλληνα είναι το “είσαι δικός μας”.
Με την πλάτη γυρισμένη.
Υπάρχουν άνθρωποι και Έλληνες.
Μέχρι και πριν 30 χρόνια οι Έλληνες μετρούσαν έξι ηπείρους. Τις γνωστές πέντε που ξέρουμε όλοι και την …Ελλάδα. Για μερικούς μάλιστα υπήρχαν και τεσσάρων ειδών ζωντανά πλάσματα. Τα φυτά, τα ζώα, οι άνθρωποι και οι Έλληνες.
Την ΕΟΚ την περνούσαν κάποιοι για συνεργασία του διαόλου με τον Πάπα που σκοπό είχαν να καταδυναστεύσουν και να μυήσουν τους χριστιανούς ορθόδοξους σε ρωμαϊκές αιρέσεις.
Έτσι μάλιστα δεν υποδουλώθηκαν ούτε στους Τούρκους. Η “Ισταμπουλ” ονομάζεται ακόμη επισήμως Κωνσταντινούπολη και η κιτρινόμαυρη σημαία της βυζαντινής αυτοκρατορίας κυματίζει ακόμη σε εκκλησίες και μοναστήρια.
Ακριβώς και πάντα δίπλα της έχει τη γαλανόλευκη ελληνική, του μόλις κατά το 1829 απελευθερωμένου ελληνικού κράτους.
Ωστόσο οι Έλληνες ως χριστιανοί δίνουν ονόματα αρχαιοελληνικά στα παιδιά τους χωρίς ενδοιασμούς. Έτσι έρχεται σε αντίθεση η μεγαλοπρέπεια της ελληνικής αρχαιότητας με τη σημερινή τους εικόνα.
Η παρέα μετράει. Όμως είναι παρέα της μιας στιγμής
Οι περισσότεροι Έλληνες είναι πολύ της παρέας. Δεν τους αρέσει να τρώνε μόνοι τους ή δυο -δυο. Θέλουν μεγάλες παρέες και ο ένας φέρνει και τον άλλο μαζί του.
Οπότε βλέπεις συχνά μεγάλες παρέες στα τραπέζια τους. Η πίστα στο χορό μονοπωλείται και θεωρούν αγένεια να μπεις μαζί τους στο συρτάκι ή στο χασάπικο.
Και το πουρμπουάρ στην ορχήστρα πάει για την ατομική του ευχαρίστηση σε δική του παραγγελία.
Τρώνε διαφορετικά, και τσακώνονται ψεύτικα για το λογαριασμό. Οι Έλληνες παραγγέλνουν όλοι μαζί στο τραπέζι και όχι ο καθένας το πιάτο του. Το κρασί ρέει άφθονο στα ποτήρια και πάντα πρέπει να φροντίζουν να υπάρχει ανεφοδιασμός.
Δεν αδειάζει κάνεις το πιάτο του, γιατί αυτό θα σήμαινε πως το φαγητό έπεσε λίγο και ίσως δεν θα χόρτασαν όλοι.
Όταν έρχεται ο λογαριασμός όλοι προθυμοποιούνται δήθεν να πληρώσουν ενώ ξέρουν πολύ καλά ποιανού η σειρά είναι. Όσο για το πουρμπουάρ, τους είναι πιο βολικό να αφήνουν τα ψιλά στο τραπέζι, αντί να στρογγυλοποιήσουν το ποσό λεκτικά στο σερβιτόρο.
Ο Θεός βοηθός: Καινούργιοι άγιοι για καινούρια προβλήματα
Το 97% των Ελλήνων είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Οι εικόνες των αγίων τους κρέμονται όπου μπορεί κανείς να φανταστεί.
Έχουν ρόλο υπουργού και γενικού γραμματέα του Θεού και κρέμονται εκτός από τις εκκλησίες και στις ταβέρνες στα σπίτια, στα σούπερ μάρκετ δίπλα στο ταμείο.
Όποιος έχει προβλήματα απευθύνεται σε αυτούς και μάλιστα κατευθείαν στους ειδικούς. Στον Άγιο Νικόλαο (οι ναυτικοί) ή στην Άγια Παρασκευή (όσοι έχουν προβλήματα οράσεως). Όταν βέβαια εμφανιστεί καμιά καινούρια ασθένεια, τότε βαφτίζουμε κάποιον καινούριο Άγιο όπως το 1959 τον Άγιο Ραφαήλ για τους καρκινοπαθείς.
Μόνο που για τους πολιτικούς τους δεν βρέθηκε ακόμη κανένας.
Χωρίς χρόνο και χώρο
Οι Έλληνες ζουν μέσα σε ανοιχτό όριο του αιωνίου χρόνου. Ο χρόνος δεν έχει αρχή και δεν έχει τέλος… Το “τώρα” σπάνια το συναντάς και η λέξη “αύριο” είναι πολύ συχνή. Όμως τα λεωφορεία και τα τρένα πρέπει να κρατήσουν ένα ωράριο και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο.
Όσο για τους δρόμους που έχουν ονομασίες, αυτές τις γνωρίζει μόνο ο ταχυδρόμος γιατί σχεδόν πότε δεν βλέπεις τις πινακίδες στη θέση τους.
Μια προφορική κοινωνία
Ο Έλληνας πολύ εύκολα θα ρωτήσει να μάθει το δρόμο παρά θα χρησιμοποιήσει το χάρτη. Δεν ξέρει ούτε να τον διαβάζει και έτσι γέλασε πολύς κόσμος όταν ένας νταλικέρης ερχόμενος από τη Βενετία έκανε τον κύκλο της Ελβετίας για να φτάσει στη Νυρεμβέργη. Είχε σημειώσει στο χάρτη που αγόρασε για πρώτη φορά στη ζωή του τη διαδρομή που του φάνταζε πιο ωραία.
Συνάδελφοι του εξήγησαν ότι θα ερχόταν πολύ πιο σύντομα μέσα από τη σήραγγα του Brenner. Πέταξε το χάρτη του και από δω και στο εξής λέει θα ρωτάει.
Με τα τυπωμένα γράμματα φαίνεται δεν τα πηγαίνουν γενικώς καλά οι Έλληνες. Έτσι και τα ωράρια των μουσείων στις ηλεκτρονικές σελίδες του υπουργείου Πολιτισμού ποτέ δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Πνεύμα δημιουργικό: I have inspiration
Πολλοί Έλληνες είναι πνεύματα δημιουργικά και αυτό όχι μόνο στο να παραποιούν στατιστικά στοιχεία.
Έτσι και ο Κρητικός Γιώργος Πετράκης που έχει το δικό του μουσείο που μας ξεναγεί από την εποχή των πρώτων ανθρώπων έως την εφεύρεση του τροχού έως και την προσγείωση στη σελήνη.
Το ίδιο και ο Κώστας Κοτσανάς από το Κατάκολο που λειτουργεί έκθεση με τίτλο την τεχνολογία από το πρώτο ρομπότ έως και το ξυπνητήρι.
Όσο για τη ζωγράφο στα νότια της Κρήτης, που διατηρεί και πλυντήριο ρούχων, αυτή έχει την έκθεσή της ανάμεσα στα πλυντήρια και συχνά μια ταμπελίτσα στην πόρτα που γράφει: ”I have inspiration. Come back tomorrow”
Οι Έλληνες στις διακοπές τους
Οι Έλληνες προτιμούν να κάνουν διακοπές με παρέες και στην πατρίδα τους. Το καλοκαίρι στη θάλασσα και το χειμώνα στα βουνά.
Όπως επίσης και στα αρκετά χιονοδρομικά κέντρα που υπάρχουν.
Τα καταλύματα τους κάθε άλλο πάρα ταπεινά χαρακτηρίζονται και έχουν συνήθως το τζάκι τους και το τζακούζι τους.
Οι παραγγελίες στο φαγητό γίνονται προφορικά και τα γκαρσόνια γνωρίζουν πολύ καλά πως εδώ έχουν να κάνουν με ντόπιους και όχι με τουρίστες.
Βλέπετε οι Ελληνίδες μαμάδες μπορούν να κρίνουν το καλό φαγητό.
Πολλά από αυτά τα καταλύματα φτιάχτηκαν με χορηγήσεις της Ε.Ε. και έχουν πάρει τέτοια μορφή ώστε αργότερα να μπορούν να τροποποιηθούν σε κατοικίες για τα παιδιά τους”.
Αυτό ήταν εν ολίγοις το κατεβατό που δεχτήκαμε από τη Γερμανία.
Δεν ξέρω τις αντιδράσεις των εκεί Ελλήνων και την αντιμετώπισή τους αυτό το διάστημα. Οι παραπάνω απόψεις δεν αντιπροσωπεύουν σίγουρα τον μέσο Γερμανό. Και είναι φυσικό όπως όλος ο κόσμος και αυτοί να παρακινούνται και να επηρεάζονται από τα ΜΜΕ.
Ας μην ξεχνάμε πως οι προσβολές αυτές στοχεύουν και σε έναν σεβαστό αριθμό Γερμανών πολιτικών με ελληνική καταγωγή.
Το θέμα είναι ιδιαίτερα σοβαρό κατά τη γνώμη μου.
Στα παραπάνω λόγια υπάρχουν πολλές αλήθειες, αρκετές υπερβολές και πολλά ψέματα. Όμως δεν έχει κατά τη γνώμη μου κανείς το δικαίωμα να κατακρίνει έναν λαό για την πολιτιστική του κληρονομιά, τη γλώσσα του και τη θρησκεία του.
Να διασύρει τα ήθη και έθιμα και τον πράο χαρακτήρα ενός λαού.
Όλα επιτρέπονται πια στα ΜΜΕ αλλά όπως είπαν οι ένδοξοι πρόγονοι μας: “Παν Μέτρον άριστον”.
|
 |
Μία ιστορία με πολλά ερωτηματικά αναστατώνει καθημερινά το κέντρο της πόλης
Του Μιχάλη Γουδή
Περπατώντας κανείς το βράδυ στη Θεσσαλονίκη στην περιοχή γύρω από το Λευκό Πύργο συναντά καθημερινά, μία εβδομάδα τώρα, το ίδιο θέαμα. Άλλες φορές δεκάδες, άλλες εκατοντάδες άνθρωποι, διαδηλώνουν έξω από το εστιατόριο Banquet, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στην απόλυση του εργαζομένου, Βαγγέλη Κιτσώνη και φωνάζουν επί ώρα συνθήματα για ένα πιο δίκαιο εργασιακό καθεστώς. Στα ενδότερα του μαγαζιού ο ιδιοκτήτης και στόχος των συγκεντρωμένων, Γεράσιμος Φιώρος αδυνατεί να πιστέψει τις διαστάσεις που έχει πάρει το συγκεκριμένο περιστατικό. Τι συμβαίνει στο Banquet; Είναι μία υπόθεση- σταθμός στα χρονικά του εργατικού δικαίου, μία προσωπική κόντρα ή απλώς μία ακόμη ιστορία καθημερινής τρέλας στην Ελλάδα του ΔΝΤ;
Όλα ξεκίνησαν στις 19 Οκτωβρίου του περασμένου χρόνου, όταν ο Βαγγέλης Κιτσώνης έπιασε δουλειά ως βοηθός σερβιτόρου στο εστιατόριο Banquet. Ήδη από την αρχή υπάρχει μία κρίσιμη λεπτομέρεια, που πρέπει να υπογραμμιστεί. Δεν υπήρξε πρόσληψη. Αντίθετα, επιλέχθηκε ένα μάλλον αυθαίρετο καθεστώς εργασίας, το οποίο άφηνε ακάλυπτες και τις δύο συνεργαζόμενες πλευρές, όμως ποιος θα μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε... Και πράγματι, φαινομενικά όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι το Πάσχα. Τις γιορτινές ημέρες του Απριλίου, η μη καταβολή του δώρου από τη μεριά της εργοδοσίας ήταν μάλλον η αφορμή για να εκφραστούν συγκεκριμένα παράπονα από τον Βαγγέλη Κιτσώνη και μερικούς ακόμη συναδέλφους του στο Banquet.
Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε στο TVXS ο εκδιωχθείς από το Banquet, Βαγγέλης Κιτσώνης: «... δεν είχαμε ένσημα, δηλαδή μιλάμε για ανασφάλιστη εργασία, δεν πληρωνόμασταν υπερωρίες, μια και εφαρμοζόταν ένα πολύ ιδιαίτερο καθεστώς μισθοδοσίας, μας παρακρατούνταν τα πουρμπουάρ, για να μη μιλήσω για τη σίτιση... Ό,τι περίσσευε στο τέλος της ημέρας το ανακάτευαν και το έδιναν στα γκαρσόνια, λες και ήμασταν ζώα...». Αφού δεν υπήρξε καμία βελτίωση αυτών των συνθηκών, παρά τα παράπονα προς τους εργοδότες, τότε ήρθε ίσως και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον ίδιο τον Κιτσώνη. Όπως περιγράφει ο ίδιος: «μια μέρα με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν να παραδώσω τη στολή εργασίας, για να εκπαιδεύσουν κάποιον, δε μου μίλησαν για απόλυση, προκειμένου να μην απαιτήσω αποζημίωση και περιμέναν ότι δεν θα αντιδράσω... ότι σίγουρα δε θα αντιδράσω έτσι... Άλλωστε, αυτή είναι λίγο πολύ μια συνηθισμένη τακτική σε όλο τον κλάδο των επιχειρήσεων επισιτισμού!».
Στις 23 Απριλίου φάνηκε πως η διαμάχη Κιτσώνη-Φιώρου θα έφτανε σε ένα ομαλό τέλος, όταν μετά από μία συγκέντρωση σχεδόν 1000 ατόμων έξω από το Banquet, παραδόθηκε στον ιδιοκτήτη του μαγαζιού ένα συμφωνητικό προς υπογραφή με συγκεκριμένους όρους που αφορούσαν την επαναπρόσληψη του Κιτσώνη και τη συμμόρφωση του Banquet με τις ισχύουσες διατάξεις του εργατικού δικαίου. Τελικά, και παρά την υπογραφή του κ. Φιώρου τα περισσότερα αιτήματα δεν ικανοποιήθηκαν και η ένταση στην οδό Στρατηγού Καλλάρη επανήλθε. Από τις αρχές Μαΐου οι συγκεντρώσεις έξω από το Banquet είναι καθημερινό φαινόμενο, ενώ οι δύο πλευρές δίνουν συχνά ραντεβού με τους υπευθύνους της Επιθεώρησης Εργασίας και του ΙΚΑ.
Η εκδοχή που παρουσίασε ο ιδιοκτήτης του Banquet, Γεράσιμος Φιώρος, μιλώντας στο TVXS είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτή του Βαγγέλη Κιτσώνη και των διαδηλωτών, που θεωρούν μία ενδεχόμενη «νίκη» στο Banquet κατάκτηση για όλους τους εργαζομένους. Σύμφωνα με τον επιχειρηματία: «τα αιτήματά τους είναι εφευρέσεις! Εκτός από τον Κιτσώνη έχω κι άλλους εφτά που με κατηγορούν για τους δικούς τους λόγους και συνολικά για μαύρη εργασία, παρακράτηση πουρμπουάρ κ.α. Έχω επαρκείς ενδείξεις να πιστεύω πως όλο αυτό είναι προσχεδιασμένο για να βγάλουν λεφτά στις πλάτες μας». Ο κ. Φιώρος διαχώρισε την περίπτωση Κιτσώνη από τους υπόλοιπους εργαζομένους που στηρίζουν τις κινητοποιήσεις. «Είναι αλήθεια πως με τον Κιτσώνη κάναμε λάθος εξαρχής. Μας είπε ότι θέλει να δουλέψει σ’ εμάς για να συμπληρώσει το εισόδημά του κι εμείς τον πιστέψαμε και δεν του κάναμε πρόσληψη. Εκεί πατάει και ουσιαστικά είναι πια ο λόγος του ενάντια στο λόγο μας. Αλλά για όλους τους άλλους έχω αποδείξεις πως είναι όλοι πληρωμένοι και πως εργάζονταν σύμφωνα με όσα προβλέπει η Επιθεώρηση Εργασίας, η οποία πρέπει να σας πω πως μας έδωσε και συγχαρητήρια για τις συνθήκες που επικρατούν στο μαγαζί μας, όταν μας επισκέφτηκε».
Μήνυση στον απολυμένο
 |
Ποιος έχει δίκιο; Είναι η εύλογη ερώτηση που έρχεται στα χείλη όλων των παρατηρητών της υπόθεσης. Ο απόφοιτος της Νομικής Σχολής και ασκούμενος δικηγόρος σε θέματα εργατικού δικαίου, Μάνος Ελευθερόγλου μοιράστηκε την άποψή του με το TVXS: «Καθόσον ο απολυμένος εργαζόμενος δεν είχε προσληφθεί ,-και συνεπώς δεν καλύπτεται από ατομική σύμβαση εργασίας-, δικαιούται όλα τα προβλεπόμενα από τη συλλογική σύμβαση εργασίας που τον καλύπτει από το σωματείο επισιτισμού. Όμως πρέπει να τονισθεί ότι το εργατικό δίκαιο δεν είναι εργαλείο απόδοσης δικαιοσύνης… Αντίθετα και επειδή εκφράζει ταυτόχρονα διαφορετικές κοινωνικές ομάδες με διαφορετικά συμφέροντα, όπως στην προκειμένη, είναι εργαλείο ισορρόπησης αυτών των αντιτιθέμενων κοινωνικών συμφερόντων στο επίπεδο του ευρύτερου κοινωνικού ανταγωνισμού… Σχετικά με τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, η πράξη προηγείται του νόμου και θεσπίζει και νόμο, εάν, δε, γίνει κοινωνική πρακτική μπορεί και να τον διαφοροποιήσει, όπως μας διδάσκει η κοινωνιολογία του Δικαίου αλλά και η κοινή λογική».
Είναι γεγονός πως η υπόθεση Banquet συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που την καθιστούν εξόχως ενδιαφέρουσα τόσο σε νομικό όσο και κοινωνικό επίπεδο, καθώς εκτός από την καθημερινή φυσική παρουσία των συμπαραστατών του απολυμένου Βαγγέλη στο BANQUET, δεκάδες είναι τα μηνύματα συμπαράστασης στα blogs. Κατά τα άλλα, πρόκειται για ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα ευέλικτης εργασίας που μετά το ΔΝΤ, θα γίνεται κανονικά και με το νόμο…
Διαβάστε τις τελευταίες εξελίξεις:
Ένταση στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απολυμένο B. Κιτσώνη έξω από το Banquet
Αυτοί που αρπάνε το φαϊ απ’ το τραπέζι/
κηρύχνουν τη λιτότητα./
(...)
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα/
ζητάν θυσίες./
Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους/
για τις μεγάλες εποχές που θά 'ρθουν./
(...)
Μπέρτολτ Μπρέχτ
“Επιτέλους”! Αυτό αναφώνησε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημ. Δασκαλόπουλος, μετά το πρόσφατο διάγγελμα του πρωθυπουργού. Ενθουσιάστηκε από τη σκληρότητα των μέτρων που εξαγγέλθηκαν. Τώρα που μπήκαμε σε επιτήρηση θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Τον περασμένο Οκτώβριο βρέθηκε σε μια έκθεση στο Λονδίνο κι αγόρασε ένα πίνακα 1,5 εκατ. $. Όσα θα βγάλει ένας εκπαιδευτικός δουλεύοντας 60 χρόνια ή ένας εμποροϋπάλληλος δουλεύοντας 80 χρόνια ! Είναι να μη χαίρεται με τη σκληρή λιτότητα (των εργαζομένων) και με την επιτήρηση;
Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει συσσωρευμένος τεράστιος πλούτος κι εμείς πρέπει πάλι να πληρώσουμε για χρέη που ποτέ δεν δημιουργήσαμε. Τα ταμεία είναι άδεια αλλά και οι τσέπες μας επίσης. Ποιοι έχουν τέλος πάντων τα λεφτά;
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα :
Δεν αναφέρομαι καθόλου στις μίζες και στα σκάνδαλα (Siemens, Βατοπαίδι, δομημένα ομόλογα, διαγραφή προστίμου 5,5 δις € της «Ακρόπολης» κλπ) γιατί είναι γνωστά. Άλλωστε έχει επιληφθεί κι η ελληνική …«δικαιοσύνη».
Ούτε στα 28 δις € που τέθηκαν στη διάθεση των τραπεζών και τώρα τα χρησιμοποιούν για να δανείσουν το κράτος σαν κοινοί τοκογλύφοι.
Μπορεί να ζούμε όλοι στην ίδια χώρα αλλά είμαστε δυο διαφορετικές χώρες, δυο διαφορετικοί και αντίθετοι κόσμοι. Δυο κόσμοι μέσα στην ίδια χώρα.
Από τη μια ο κόσμος μας: ανεργία, απολύσεις, τρομοκρατία κι εξευτελισμοί στους χώρους δουλειάς, ανασφάλιστη εργασία, μερική απασχόληση, προσωρινή απασχόληση, συντάξεις των 400€ , μισθοί των 700 €, σύνταξη στα 67, δάνεια και κάρτες, τα φροντιστήρια των παιδιών, η βενζίνη στα 1,4 €, ο 14ος μισθός που κόβεται , η κατάργηση των συμβάσεων, ο φόβος κι η αγωνία για το αύριο.
Κι απ’ την άλλη ο κόσμος τους: τραπεζίτες, επενδυτές, golden boys, βιομήχανοι κι εφοπλιστές, πολυτελείς επαύλεις, ιδιωτικά τζετ, θαλαμηγοί, χειροποίητες Bentley και θηριώδη Hummer, διαμάντια και τσάντες Luis Vitton και Hermes, η Μύκονος, το Κολωνάκι και η Εκάλη, σαλέ και σούσι μπαρ, χαριτωμένοι μόδιστροι και «καλλιτεχνάδες διανοούμενοι λινάτσες», όπως λένε κι οι Active Member. Ένας κόσμος σπατάλης, χλιδής , σαπίλας και παρακμής.
Τελικά λεφτά υπάρχουν αλλά όχι για μας. Είναι δικά μας αλλά δεν είναι για μας. Εμείς τα «γεννήσαμε» αλλά δε μας ανήκουν. Φταίμε όμως κι εμείς γιατί όπως λέει κι η παροιμία «αν δεν εγονάτιζε η καμήλα δεν τηνε φορτώνανε». Η επίθεση που δεχόμαστε από ΠΑΣΟΚ – ΝΔ –ΕΕ και κεφαλαιοκράτες (διεθνείς και εθνικούς) δε θα σταματήσει ποτέ από μόνη της. Τώρα πρέπει να αναχαιτίσουμε την επίθεση, τώρα να διεκδικήσουμε αναδιανομή του πλούτου, έξοδο από τη ληστρική Ε.Ε. του κεφαλαίου. Για να επιστρέψει πάνω από την Ευρώπη το φάντασμα που κάποτε πλανιόταν, όπως έλεγε ο Μαρξ. Για ν’ αρχίσουν πάλι να τρέμουν οι ξεσαλωμένες, σήμερα, κυρίαρχες τάξεις.
* Ο Γιάννης Κυριακάκης είναι εκπαιδευτικός και οικονομολόγος
Posts
All Comments
