Ισπανία – ο κόκκινος ποταμός Το ποτάμι Rio Tinto, στα βουνά Siera Morena της Ανδαλουσίας, στην Ισπανία είναι γνωστό από την αρχαιότητα για τα παράξενα κοκκινο-κίτρινα νερά του. Τα αλλόκοτα χρώματα του οφείλονται στο γεγονός ότι περνάει από σημεία πλούσια σε διάφορα μεταλλεύματα και πετρώματα, τα οποία είναι υδροδιαλυτά (και αρκετά πλούσια σε οξέα) με αποτέλεσμα να... έχει αυτές τις απίστευτες αποχρώσεις! Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για την καταλληλότητα του νερού για οποιαδήποτε χρήση! Μόνο για να το βλέπουν οι επισκέπτες είναι !
Βολιβία – η μεγάλη αλμυρή λίμνη Η λίμνη αυτή με την ονομασία Salar de Uyuni που βρίσκεται στα υψίπεδα της νοτιοδυτικής Βολιβίας, στην Νότια Αμερική είναι η μεγαλύτερη αλατο-λίμνη του κόσμου και βρίσκεται σε ύψος 3.656 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας! Οι αντικατοπτρισμοί που προσφέρει είναι μαγευτικοί και το τοπίο μοιάζει να είναι Αρειανό – μάλιστα όταν βρέξει και υπάρχει νερό στην λίμνη, αποτελεί τον μεγαλύτερο καθρέφτη του πλανήτη μας. Περιτριγυρισμένη από βουνά με κάκτους, ηφαίστεια και geysers είναι ένα πολύ αλλόκοτο τοπίο που δικαίως βρίσκεται πολύ ψηλά στον κατάλογο με τα πιο παράξενα μέρη της γης!
Αυστρία – η σπηλιά των πάγων Το Eisriesenwelt, στα βουνά Hochkogel στην περιοχή Tennengebirge του Salzburg της Αυστρίας είναι το μεγαλύτερο σπήλαιο πάγων στον κόσμο. Στις αίθουσες τους υπάρχουν κάθε μορφής σχηματισμοί από πάγο, τεράστιες κολώνες και πύργοι από πάγο καθώς και πολύ εντυπωσιακοί παγωμένοι καταρράκτες ! Με συνολικό μήκος πάνω από 40 χιλιόμετρα (!) ανακαλύφθηκαν τυχαία το 1879, αλλά οι κάτοικοι της περιοχής δεν έμπαιναν στο σπήλαιο καθώς φοβόντουσαν πως είναι η είσοδος της κόλασης ! Σήμερα έχει πάνω από 200.000 επισκέπτες τον χρόνο. Το σπήλαιο έχει θερμοκρασίες μονίμως κάτω του μηδενός και έτσι οι αρχαίοι πάγοι δεν λιώνουν ποτέ αλλά λόγω των αέριων ρευμάτων που δημιουργούνται αλλάζουν συνεχώς σχήμα.
Η.Π.Α. Racetrack Playa – οι πέτρες που κινούνται Η ξερή λίμνη Racetrack Playa που βρίσκεται στην Κοιλάδα του . Θανάτου, στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι μόνον ένα παράξενο τοπίο αλλά αποτελεί και τον χώρο που συμβαίνει ένα από τα πιο παράξενα φαινόμενα στην Γη – μεγάλες πέτρες (κάποιες ζυγίζουν εκατοντάδες κιλά) έχουν την .συνήθεια να .μετακινούνται αφήνοντας χαραγμένα τα ίχνη της πορείας τους! Το φαινόμενο (sailing stones) που έχει τρελάνει αρκετό κόσμο, αποδίδεται από τους επιστήμονες σε πολύ ισχυρούς ανέμους σε συνδυασμό με την σύσταση του εδάφους το οποίο κάποιες φορές γίνεται (όταν βρέξει) λασπώδες με πολύ χαμηλό συντελεστή τριβής (πολύ γλιστερό) διευκολύνοντας έτσι την μετακίνηση των βράχων από τον δυνατό αέρα. Το μόνο που δεν έχει εξηγηθεί πλήρως είναι γιατί κάποιες φορές κοντινοί βράχοι κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, δίνοντας τροφή σε όσους πιστεύουν σε μεταφυσικά φαινόμενα να καταρρίπτουν αυτήν την ορθολογική εξήγηση !
Σύνορα Ισραήλ και Ιορδανίας – Νεκρή θάλασσα. 400 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας Η Νεκρά Θάλασσα, στα σύνορα Ισραήλ και Ιορδανίας, θεωρείται το «χαμηλότερο» σημείο του πλανήτη μας που βρίσκεται σε ξηρά (μάλιστα η ακριβής τοποθεσία υποδηλώνεται από μια πλάκα στην Ιορδανική πλευρά) καθώς είναι 422 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας. Δεν είναι όμως μόνον αυτή η ιδιαιτερότητα της Νεκράς Θάλασσας. Το αλάτι που έχει η λίμνη είναι τόσο πολύ ώστε πρακτικά είναι αδύνατον να πνιγείς καθώς η άνωση σε κρατάει στην επιφάνεια! Πέραν αυτού θεωρείται το πρώτο spa στον κόσμο καθώς οι θεραπευτικές ιδιότητες των αλάτων της (αλλά και της . λάσπης της) ήταν πολύ γνωστά ήδη από την αρχαιότητα.
Νησιά Socotra – το μέρος που ξέχασε ο χρόνος Τα νησιά Socotra (ανοιχτά της Υεμένης, στο λεγόμενο Κέρας της Αφρικής) μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από έναν απίστευτο φανταστικό κόσμο. Παράξενα φυτά και περίεργοι κορμοί δέντρων συνθέτουν την πανίδα αυτών των νησιών – θα ένοιωθε κανείς κάτι σαν να βρίσκεται σε ένα κόσμο που μοιάζει αλλά δεν βρίσκεται στον πλανήτη Γη. Αν μας ζήταγε κανείς να βαθμολογήσουμε μάλλον θα τα τοποθετούσαμε πρώτα στην λίστα με τα πλέον περίεργα μέρη της γης μας, μαζί με το επόμενο. Η αλήθεια είναι ότι όντως αυτά τα νησιά τα ξέχασε ο χρόνος – καθώς αποκολλήθηκαν πριν από 20 περίπου εκατομμύρια χρόνια από την Αφρική, παρέμειναν σχεδόν αναλλοίωτα και αυτό που θα αντικρύσει ο επισκέπτης σίγουρα θα του μείνει αξέχαστο! Το 1/3 των φυτών του νησιού δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο και το περίεργο περιβάλλον δημιουργεί μια απόκοσμη αίσθηση!
Ισλανδία – η χώρα της φωτιάς και του πάγου Ατμοί, φυσαλίδες σε καυτά νερά δίπλα σε χιόνια και παγετώνες και μοναδικά τοπία πέρα από κάθε περιγραφή. Η Ισλανδία είναι ένα από τα πιο παράξενα μέρη στην Γη μας, μέρη με πραγματικά άγρια ομορφιά. Δεν έχει δέντρα, έχει ελάχιστους κατοίκους (που κάνουν μπάνιο σε θερμές πηγές, ακόμα και τον χειμώνα) και είναι ο μεγαλύτερος παγετώνας του πλανήτη μας ! Επιπλέον το πολικό σέλας, ένα από τα πιο όμορφα και ξεχωριστά φαινόμενα του κόσμου μας, συντελεί στην ανεπανάληπτη επιβλητικότητα αυτών των απίστευτων και αλλόκοτων τοπίων!
Ουζμπεκιστάν – η Πύλη της Κόλασης Δεν είναι ηφαίστειο – στην τρύπα αυτή καίει διαρκώς μια τεράστια φωτιά από φυσικό αέριο, το οποίο αναδύεται από τα έγκατα της γης, εδώ και 35 χρόνια συνεχόμενα! Ή φωτιά ξεκίνησε όταν έγινε μια γεώτρηση σε εκείνο το σημείο που χτύπησε σε κάποιο (προφανώς τεράστιο) θύλακα φυσικού αερίου και .κατέρρευσε. Καθώς η περιοχή γέμισε (επικίνδυνο) φυσικό αέριο που απειλούσε την κατοικημένη περιοχή αποφασίστηκε να γίνει .ανάφλεξη του αερίου, δημιουργώντας αυτό το περίεργο αξιοθέατο, που είναι πλέον γνωστό σαν «η πύλη της κόλασης», ονομασία που μάλλον την αξίζει! Βρίσκεται κοντά στην πόλη Darvaz του Ουζμπεκιστάν.
Μεξικό – Το σπήλαιο των γιγάντιων κρυστάλλων Αναμφίβολα δεν υπάρχει άλλο τέτοιο μέρος στον πλανήτη μας! Από το 2000 που ανακαλύφθηκε τυχαία, σαν συνέχεια ενός ορυχείου, το σπήλαιο των γιγάντιων κρυστάλλων στην περιοχή της Νότιας Chihuahua στο Μεξικό γοήτευσε όλο τον κόσμο με την απόκοσμη ομορφιά του! Δείτε την φωτογραφία και τις ανθρώπινες φιγούρες (με τις πορτοκαλί στολές) για να αντιληφθείτε το απίστευτο μέγεθος των κρυστάλλων αυτών, που φτάνου τα 9,2 μέτρα σε μήκος και περίπου 1,2 μέτρα σε πλάτος! Με απίθανες μορφές και σχήματα πραγματικά σου κόβουν την ανάσα – οι φωτογραφίες είναι από μια από τις πρώτες αποστολές εξερεύνησης ενώ μπορείτε να δείτε και άλλες φωτογραφίες από το γνωστό περιοδικό National Geographic καθώς και ένα άρθρο στο website τους.
Νέα Ζηλανδία – το σπήλαιο με τον «φυσικό» φωτισμό Στο Waitomo της Νέας Ζηλανδίας (νότια του Auckland, στο Βόρειο νησί) υπάρχει μια σειρά από μοναδικά σπήλαια που δεν είναι απλά όμορφα αλλά έχουν έναν ιδιαίτερο .φωτισμό. Όχι από λάμπες αλλά από τα φωσφορίζοντα σκουλήκια του είδους Arachnocampa luminosa, που υπάρχουν μέσα σε αυτά τα σπήλαια κατά χιλιάδες. Τα . φωτεινά αυτά ζωύφια υφαίνουν ιστούς από την οροφή, οι οποίοι κρέμονται και προσελκύουν έντομα με το απαλό φως τους. Το θέαμα είναι εκπληκτικό καθώς χιλιάδες «φωσφορίζουσες κλωστές», θυμίζουν σκηνές από το Avatar.
Arizona – Τα γλυπτά βράχια Το φαράγγι της Αντιλόπης, στην γη των Ινδιάνων Navajo στο Page της Arizona μοιάζει με ζωγραφικό πίνακα και όχι με βράχια. Είναι το φαράγγι με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στην Αμερική μετά το Grand Canyon και δικαίως! Οι απίστευτες πτυχώσεις των βράχων γίνονται ακόμα πιο απίστευτες το μεσημέρι όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα στα βράχια και τα χρωματίζουν με όλες τις αποχρώσεις του ερυθρού φάσματος – τα λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν αυτό το υπερθέαμα της φύσης! Αν σας άρεσε το θέμα προωθήστε το στους φίλους σας για να τους ενημερώσετε
Λόλα, να ένα αντιαεροπορικό. Να ένα φτηνό αντιαεροπορικό. «Σκορπίζεις μπόλικη στάχτη ηφαιστείου επάνω από τον εναέριο χώρο της πατρίδας και έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Οι μηχανές των βομβαρδιστικών θα ρετάρουν και τελικά θα σβήσουν από μόνες τους». Το έγραψε ένας Σκανδιναβός σαν ιδέα και σαν αστείο ταυτόχρονα στις 18 Απριλίου, ώρα 09.32, σε μία ακόμη από τις αναρίθμητες συζητήσεις που γεννήθηκαν στο Ιnternet μετά την έκρηξη στο ισλανδικό ηφαίστειο Εϊγια-φγιαλα-γιοεκούλ.
Πώς θα είχε άραγε εξελιχθεί ο ελληνικός πολιτισμός αν δεν είχε εκραγεί ποτέ το ηφαίστειο της Σαντορίνης; Και πώς θα είχαν επιδράσει οι πολίτες της Πομπηίας στη ρωμαϊκή ιστορία αν δεν είχαν παρασυρθεί από την ηφαιστειακή λάβα; Προφανώς οι παραπάνω ερωτήσεις είναι καταδικασμένες να μείνουν αναπάντητες. Οι φυσικές καταστροφές (όπως επίσης οι πόλεμοι και οι ασθένειες) αποτελούν παράγοντες που διαμόρφωσαν και διαμορφώνουν την ανθρώπινη ιστορία. Και όπως δείχνουν τα στοιχεία που παραθέτουμε εδώ, οι ηφαιστειακές εκρήξεις έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτισμού μας.
Μπορεί να μην ήμασταν παρόντες για να βιώσουμε τις ηφαιστειακές εκρήξεις που συγκλόνισαν τον πλανήτη μας πριν από εκατομμύρια χρόνια, όμως η ύπαρξή μας καθορίστηκε από αυτές. Δύο εκρήξεις υπήρξαν ιδιαίτερα σημαίνουσες: η μία έλαβε χώρα πριν από 260 εκατομμύρια χρόνια στην επαρχία Εmeishan νοτιοανατολικά της Κίνας και σύμφωνα με τους αμερικανούς και κινέζους γεωλόγους που την περιέγραψαν πέρυσι στην επιστημονική επιθεώρηση «Science» (DΟΙ:10.1126/ science. 1171956) υπήρξε πραγματικά γιγαντιαία. Το μισό εκατομμύριο κυβικά χιλιόμετρα λάβας που διασκορπίστηκαν σε μια έκταση ίση με αυτή της Ελλάδας ήταν αρκετό για να εξαλείψει όλα τα είδη θαλάσσιας ζωής στον πλανήτη.
Η δεύτερη, εξίσου σημαντική και γιγαντιαία, έλαβε χώρα πριν από 93 εκατομμύρια χρόνια και στην πραγματικότητα ήταν μια ολόκληρη σειρά υποθαλάσσιων ηφαιστειακών εκρήξεων που συγκλόνησαν διάφορες περιοχές του πλανήτη. Οι εκρήξεις αυτές είχαν αντίστοιχα αποτελέσματα: εξάλειψαν όλη τη θαλάσσια ζωή, καθώς στέρησαν τους ωκεανούς από το οξυγόνο. Αν και υπήρξαν μοιραίες για τη ζωή των θαλάσσιων οργανισμών, οι εκρήξεις αυτές υποστήριξαν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν τη δική μας ζωή: το οργανικό υλικό των μικροοργανισμών που αφανίστηκαν απετέλεσε την αρχή για τη δημιουργία του πετρελαίου που αντλούμε ακόμη και σήμερα!
Η έκρηξη του ηφαιστείου Τόμπα στη Σουμάτρα της Ινδονησίας πριν από 74.000 χρόνια απελευθέρωσε 2.500 μυβικά χιλιόμετρα μάγματος - όγκος σχεδόν διπλάσιος από αυτόν του Εβερεστ- και θεωρείται δεδομένο ότι υπήρξε η μεγαλύτερη των τελευταίων 2 εκατομμυρίων ετών! Η καταστροφή που προκάλεσε ήταν κατακλυσμιαία και πολλοί θεωρούν τον «ηφαιστειακό χειμώνα» που επακολούθησε ως την απαρχή των φυλών του ανθρώπινου γένους, αφού αποδεκάτισε τους πληθυσμούς των ανθρωποειδών, τους απομόνωσε και ευνόησε την ανεξάρτητη εξέλιξή τους. Νέα ωστόσο ευρήματα που προέκυψαν από αναλύσεις του μάγματος αμφισβητούν την άποψη αυτή και επιδιώκουν να ξαναγράψουν την ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης.
Οσοι έχετε γοητευθεί από την απόκοσμη ομορφιά της Σαντορίνης, ειδικά αν είχατε την τύχη να προσεγγίσετε το νησί ακτοπλοϊκώς την ώρα που ξημερώνει, θα γνωρίζετε ότι στην πράξη το σημερινό νησί και τα γειτονικά του δεν είναι παρά τα απομεινάρια της μεγάλης ηφαιστειακής έκρηξης που πιθανότατα έλαβε χώρα γύρω στα 1500 π.Χ. Θεωρείται μια από τις ισχυρότερες εκρήξεις των ιστορικών χρόνων: το νέφος που παρήχθη υπολογίζεται ότι είχε ύψος μεγαλύτερο από 30 χιλιόμετρα, ενώ το τσουνάμι που ακολούθησε δημιούργησε κύματα ύψους 35-250 μέτρων! Η δε κλιματική επίδραση της έκρηξης ίσως και να έφθασε ως την Κίνα, καθώς υπάρχουν περιγραφές για κίτρινη ομίχλη, θαμπό ήλιο, παγετό τον Ιούλιο και σπαρτά που δεν απέδιδαν καρπούς σε περίοδο που συμπίπτει χρονικά με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας. Οσο για τις πολιτισμικές συνέπειες της έκρηξης, αυτές είναι ανυπολόγιστες καθώς το πλήγμα που κατέφερε στον μινωικό πολιτισμό υπήρξε θανατηφόρο: όχι μόνο κατέστρεψε ολοσχερώς τον οικισμό στο Ακρωτήρι (αν και σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα αυτός είχε εκκενωθεί νωρίτερα), αλλά σήμανε και την αρχή του τέλους για τη μινωική Κρήτη.
Από αύριο και ως τις 18 Δεκεμβρίου 2009, η Μικρή Γοργόνα της πρωτεύουσας της Δανίας θα κερδίσει 20.000 επιπλέον τουρίστες: τόσοι είναι οι σύνεδροι και οι παρατρεχάμενοι που θα παρακολουθήσουν τις εργασίες της Παγκόσμιας Διάσκεψης για το Κλίμα. Πρακτικά πρόκειται για τη φάση κορύφωσης της παγκόσμιας διαπραγμάτευσης που διεξάγεται εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια, με αντικείμενο τη συντονισμένη δράση των ανθρώπων απέναντι στην απειλή της κλιματικής αλλαγής. Κατά τα λόγια του βρετανού εκπροσώπου στη συνδιάσκεψη, του υφυπουργού Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Εd Μiliband, η σημασία της είναι«ίση με εκείνη του Μπρέτον Γουντς, συν εκείνη της Γιάλτας, πολλαπλασιασμένη με εκείνη του Ρέικιαβικ».
Τι μας εμποδίζει να φθάσουμε σε μια σωστή απόφαση; Από τη μια η ασυμφωνία στην εκτίμηση του πραγματικού μεγέθους της απειλής. Από την άλλη η δυσφορία των βιομηχανικών χωρών να προβούν στο εύρος των εκπομπών που τους ζητούνται. Αλλά, ελέω οικονομικής κρίσης, εμφανίστηκε και τρίτος αρνητικός παράγων: η ασυμφωνία στο ύψος των κονδυλίων βοήθειας που πρέπει να δοθούν στις φτωχές χώρες του Τρίτου Κόσμου ώστε ετοιμάσουν τις υποδομές τους για την κλιματική αλλαγή. Οι ίδιες ζητούν 200 εκατομμύρια δολάρια ετησίως ως το 2020, οι «πλούσιες» επιμένουν στα 120. Με προφανή τον κίνδυνο η ασυμφωνία να μετατρέψει τη σύναξη της Κοπεγχάγης σε απλή παρέλαση ευχών, ο Μilliband έθεσε το κριτήριο επιτυχίας της συνδιάσκεψης σε ένα«σύνολο δεσμεύσεων, τόσο από τις αναπτυσσόμενες όσο και από τις ανεπτυγμένες χώρες, που θα σταματήσουν την ανοδική καμπύλη των καυσαερίων ως το 2020».
Για να πούμε την αλήθεια η Βρετανία- που κινδυνεύει να μείνει η μισή αν ανεβεί η θάλασσα- αναδείχθηκε στον πιο δραστήριο συντελεστή αφύπνισης κατά την προετοιμασία αυτής της συνδιάσκεψης. Στις 22 Οκτωβρίου η κυβέρνησή της παρουσίασε έναν νέο παγκόσμιο χάρτη που συνέταξε η μετεωρολογική της υπηρεσία, όπου φαίνονται οι συνέπειες μιας ενδεχόμενης αποτυχίας μας: ως το 2060, η μέση θερμοκρασία του πλανήτη θα έχει ανέβει κατά 4 βαθμούς Κελσίου, με απροσμέτρητα καταστροφικές επιπτώσεις. Η άνοδος της θερμοκρασίας εννοείται ότι δεν θα είναι ομοιογενής, οπότε κατά περιπτώσεις το σενάριο γίνεται ακόμη πιο έντονο. Για παράδειγμα, στην περιοχή μας η άνοδος θα είναι 6 βαθμοί Κελσίου, οπότε καύσωνας, ξηρασία, λειψυδρία (με μείωση των υδατικών πόρων ως και κατά 70%), πυρκαϊές και πλημμύρισμα των ακτών θα στήσουν αλυσιδωτό μακάβριο χορό. Στη Σιβηρία και στον Βόρειο Καναδά η άνοδος ίσως ξεπεράσει και αυτούς τους 12 βαθμούς, ενώ στην Αρκτική θα φθάσει και τους 15-16 βαθμούς! Και όλα αυτά σε μια δεκαετία όπου ο πληθυσμός της Γης αναμένεται να έχει φθάσει στα 9 δισεκατομμύρια ψυχές, από τα 6,0 που είναι σήμερα... Στο ανακοινωθέν Τύπου που ακολούθησε την παρουσίαση του χάρτη, η βρετανική κυβέρνηση και η μετεωρολογική υπηρεσία της υπογράμμισαν από κοινού ότι το ελάχιστο που πρέπει να διασφαλίσουμε στην Κοπεγχάγη είναι «να μην ανεβεί η μέση θερμοκρασία πάνω από 2 βαθμούς Κελσίου» . Εναν μήνα μετά, στις 24 Νοεμβρίου 2009, τα λεγόμενα της βρετανικής κυβέρνησης έσπευσαν να συνυπογράψουν και το Εθνικό Συμβούλιο Περιβαλλοντικής Ερευνας (ΝΕRC) και η Royal Society:«Δεν υπάρχουν λόγια για να εμφράσουμε πόσο εμφατικά τα επιστημονικά δεδομένα θεμελιώνουν την έκκληση για κατεπείγουσα δράση. (...) Τα στοιχεία μας από την έκθεση του 2007 ως σήμερα έχουν αλλάξει τόσο προς το χειρότερο, ώστε χωρίς συντονισμένη διεθνή δράση οι επιπτώσεις θα είναι βαρύτατες».
Posts
All Comments
