Η Κίνα...... τα καταφέρνει καλύτερα.

Η Κίνα...

... τα καταφέρνει καλύτερα. Σαν να μην την άγγιξε καθόλου η παγκόσμια οικονομική κρίση. Προβλέπει και φέτος 9,5% ανάπτυξη, έναντι 8% το 2009. Μια ανάπτυξη που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις δημόσιες επενδύσεις, ιδιαίτερα στον κατασκευαστικό τομέα.

Πώς τα καταφέρνει...

... η Κίνα; Και γιατί; Επειδή εκμεταλλεύεται έναν εφεδρικό στρατό, όπως θα έλεγε ο Μαρξ, μια στρατιά προλεταρίων που μεταναστεύουν από πόλη σε πόλη και που υπολογίζονται σε 200 εκατομμύρια. Είναι οι «μινγκόγκ». Με αυτό το «κάρβουνο» δουλεύει η ατμομηχανή της ανάπτυξης. Για να πάρουμε μια ιδέα, οι μετανάστες στον κόσμο ανέρχονται σε 180 εκατομμύρια, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Μετανάστευ- σης. Που πάει να πει πως η εσωτερική μετανάστευση στην Κίνα είναι μεγαλύτερη από τη μετανάστευση σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. «Πρόκειται για ένα υποπρολεταριάτο που προέρχεται από την ύπαιθρο και που διαθέτει ελάχιστα δικαιώματα», λέει ο οικονομολόγος Μπερνάρ Μαρίς. «Είναι εγκατεστημένο στις βιομηχανικές ζώνες, στην περιφέρεια των πόλεων, και εργάζεται στα κατασκευαστικά έργα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να κατοικούν στις πόλεις, τα παιδιά τους δεν έχουν το δικαίωμα να πηγαίνουν στο σχολείο, κι οι ίδιοι είναι κακοπληρωμένοι, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και χωρίς δικαίωμα αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης. Τους ελέγχουν ακατάπαυστα με ένα βιβλιάριο εργασίας σαν κι αυτό που είχε το ευρωπαϊκό προλεταριάτο στον δέκατο ένατο αιώνα». Με όλα αυτά, είναι επόμενο λοιπόν αυτοί οι εργάτες να είναι πειθήνιοι, υποτακτικοί και «ευέλικτοι», χωρίς καμιά διάθεση να σηκώσουν κεφάλι. Οταν δεν τους χρειάζονται πια, τους διώχνουν συν γυναιξί και τέκνοις, υποχρεώνοντάς τους να επιστρέψουν στα χωριά τους ή να αναζητήσουν δουλειά σε κάποια άλλη βιομηχανική ζώνη.

Τα δικαιώματα...

... των Κινέζων χωρικών ήταν πάντα πολύ διαφορετικά και πολύ λιγότερα από τα δικαιώματα των αστών, λέει ο Μπερνάρ Μαρίς. Οι αστοί που ελέγχουν την εκπαίδευση έχουν σήμερα ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα. Η αντίθεση πόλης- υπαίθρου είναι καθοριστική για τον καταμερισμό της εργασίας. Αυτή επιτρέπει τη διατήρηση αυτού του τεράστιου εφεδρικού στρατού. Στην ουσία, ο κινεζικός καπιταλισμός είναι ένας καπιταλισμός του δέκατου ένατου αιώνα, στον οποίο οι εργάτες πηγαίνουν εκεί όπου βρίσκεται το κεφάλαιο. Αντίθετα, στη σύγχρονη Ευρώπη, το κεφάλαιο πηγαίνει εκεί όπου βρίσκονται οι εργάτες.

Οι μετανάστες...

... εργάτες της Κίνας δεν ελπίζουν σε μια καλύτερη ζωή. Ούτε βραχυπρόθεσμα ούτε μακροπρόθεσμα. Μας νοιάζει εμάς στην Ευρώπη τι συμβαίνει στη μακρινή Κίνα; Μας καίει. Γιατί τα φθηνά εργατικά χέρια της Κίνας καθηλώνουν τις αμοιβές της εργασίας στην Ευρώπη, καθώς οι καπιταλιστές της προσπαθούν να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί. Αν χρειαστούν τέσσερις γενιές, όσες χρειάστηκαν και στην Ευρώπη, ώσπου οι πιο φτωχοί Κινέζοι να φτάσουν στο επίπεδο των φτωχών Ευρωπαίων, τότε πάει να πει πως οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι έχουν ακόμη μπροστά τους κι άλλα πολλά βασανισμένα χρόνια.