Συνταγή πριν την ψηφο.

«Υλικά: (Για μια λαοθάλασσα ή μερικές χιλιάδες ψηφοφόρους, ανάλογα με την όρεξή σας)  1 βιβλίο καλού συγγραφέα (από την Χίο  κατά προτίμηση)  1 σελιδοδείκτης  10-12 κίτρινα χαρτάκια τα λεγόμενα post it  1-2 χαρτομάντιλα     Μολυβάκι +γόμα καφές+ όση ζάχαρη βάζετε, αν και αυτός θα σας καλύψει σκέτος, πάρτε και κανα κονιάκ, καλού κακού   1    βαρύ τασάκι Εκτέλεση Κρατάτε με το αριστερό σας  χέρι το βιβλίο, έχετε δίπλα τον καφέ και παραδίπλα το κονιάκ μην σας πω και παξιμαδάκι και απαξάπαντος τα μαντίλια διότι θα σας χρειαστούν εκτός κι έχετε κάνει το ειδικό πρασινομπλέ εμβόλιο αναισθησίας ,το μολυβάκι για να σημειώνετε τις άγνωστες Μακριδάκειες λέξεις να τις στείλετε στον Μπαμπινιώτη να κάνει τίποτα καλύτερο από το να παίζει τον υπουργό παιδείας και μην ξεχάσετε γόμα που να σβήνει καλά. Το τασάκι θα σας χρειαστεί στο τέλος. Διαβάζετε με μέτρια-προς-δυνατή φωνή μέχρι να μαλακώσουν οι παράγραφοι. Αν δεν μαλακώνουν με τίποτα είναι αφενός διότι δεν υπάρχουν και αφετέρου διότι έχετε αρχίσει να κλαίτε μια και  καταλάβατε ποιοί ακριβώς θέλουν μπουνιές σ'αυτήν την χώρα, οπότε  μην σταματήσετε την ανάγνωση, γι αυτό εξάλλου σας τόνισα να έχετε κοντά σας τα μαντιλάκια. Χωρίς να διακόψετε το διάβασμα, κλαίγοντας, κλέβετε  σελίδες και πάτε να τσιμπολογήσετε λίγο από το τέλος του πετεινού αλλά την πατάτε διότι δεν έχει βράσει ακόμα και δεν ξέρετε και που ακριβώς θα  αποσώσει το  βράσιμο ο κύριος Γιάννης και αν θα   σκάσουν οι ατμοί στην μούρη σας και στο μεταξύ έχετε κάψει την γλώσσα σας και καλά να πάθετε, έτσι μεταφέρετε την ανυπομονησία σας στον καφέ, πίνετε κάμποσες γουλιές, ψιλοσυνέρχεστε και συνεχίζετε την ανάγνωση περί Παναγή και λοιπών καταστάσεων που συμβαίνουν με παραλλαγές και σε σας τους ίδιους και όσο το αντιλαμβάνεστε πλαντάζετε. Σκεπάστε το φλιτζάνι με αλουμινόχαρτο. Κατόπιν ρίχνετε το κλάμα  της πολιτικής κι εκλογικής ζωής σας στις σελίδες που έχουν  απομείνει και αφήνετε να μουλιάσει το χαρτί μέχρι να είναι έτοιμο. Στο μεταξύ κατεβάζετε μονοκοπανιά  το κονιάκ, πέντε έως δέκα  ρακές κι αρκετά νεροπότηρα με κρασί διότι πρέπει να πνίξετε τον πόνο σας. Είστε σχεδόν έτοιμοι. Ανοίξτε την τηλεόρασή σας, δελτίο ειδήσεων κατά προτίμηση. Χτυπήστε το ξερό σας το κεφάλι  μέχρι να αναβλύσει και να πεταχτεί όξω όοολη η πηχτή μαρέγκα που σας έχουν εγκαταστήσει εντός του τα καλά ΜΜΕ που σνιφάρατε κατ' εξακολούθησιν. Συνεχίζετε να χτυπάτε και προσθέτετε σιγά σιγά ιδέες  στο μυαλό σας. Όταν το μίγμα γίνει ομοιογενές αλλά επιτρέπει στον εγκέφαλό σας να κινείται, προσθέτετε και τις τελικές εκτιμήσεις, αναλύσεις και μια γενναιόδωρη χούφτα θάρρος και χτυπάτε πάλι μέχρι να γίνει ομοιόμορφη η  απόφαση και να το πάρετε και  σεις απόφαση, ότι αν δεν βράσει το ζουμί του πετεινού αυτήν την φορά να το πιείτε να γιάνετε θα βράζετε μετά εσαεί στο δικό σας και θα 'ναι και μαύρο. Όταν το διάβασμα είναι έτοιμο, κλείνετε τα μάτια και ρίχνετε το τασάκι  αμέσως καταπάνω στην τηλεόραση. Ανακατεύετε για 1 λεπτό περίπου γυαλιά καρφιά και τα εσώψυχά σας και η σούπα είναι έτοιμη. Σερβίρετε τη ανάγνωση  ζεστή-ζεστή  την Κυριακή στις 6 Μαϊου για πρώτο (σας) και τελευταίο (τους) πιάτο. Μετά θα δείξει. Καλή όρεξη και καλή χώνεψη!» Το κείμενο αυτό το έγραψε αναγνώστρια, αφού είχε διαβάσει το νέο βιβλίο του συγγραφέα φίλου μας, Γιάννη Μακριδάκη «Το ζουμί του πετεινού» (Εστία). (Το βιβλίο έχει ήρωα έναν αγρότη, τον Παναγή που ζούσε καταγής. Δεν είχε πάρε δώσε με την κοινωνία και δεν ήξερε τίποτα για την οικονομική κρίση διότι κάθε μέρα ζούσε μαζί με τα φυτά και τα ζώα του. Ώσπου μια μέρα στην ταβέρνα ακούει κάποιους να λένε για την κατάντια της χώρας και τον πιάνει κρίση νευρική. Από τότε και για τρεις μέρες αρχίζει να βλέπει κάθε βράδυ τις ειδήσεις και να σχολιάζει με τον δικό του τρόπο τα όσα λένε οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι, ώσπου ένα βράδυ από τα νεύρα του γι αυτά που ακούει, πετάει το τασάκι και σπάει την τηλεόραση και τα μούτρα της Τρέμη!!) Μια εβδομάδα έμεινε για να γράψουμε ιστορία. Καλή ανάγνωση και καλό βόλι! Θύμιος Κ.