Ιστοσελίδες όπως το Facebook, το Flickr ή το YouTube επιτρέπουν τον διαμοιρασμό της πληροφορίας ανάμεσα σε φίλους, επαγγελματίες ή απλά ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα.
Πόση όμως πληροφορία αποφασίζουμε να μοιραστούμε με τους φίλους ή γνωστούς μας και κατά πόσο αυτό μπορεί να γυρίσει εναντίον μας; To συγκεκριμένο ερώτημα θα πρέπει να απασχολεί όλο και περισσότερο τη συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών του διαδικτύου που αποφασίζουν να μοιραστούν έστω και τις βασικές πληροφορίες που αφορούν το άτομο τους.
Οι περισσότεροι νομίζουν ότι το διαδίκτυο ερευνάται μόνο απο τη μεγαλύτερη μηχανή αναζήτησης του διαδικτύου. Υπάρχουν όμως κομμάτια του internet που τo Google δεν πλησιάζει, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Harrison Tang, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Spokeo. To Spokeo, αποτελεί μία μηχανή αναζήτησης πληροφοριών που έχουμε αφήσει να κυκλοφορήσουν στο διαδίκτυο και όπως οι ανταγωνιστές του Pipl και CVGadget, έχει σχεδιαστεί προκειμένου να ψάξει πληροφορίες για φίλους ή εχθρούς αυτού που θα το χρησιμοποιήσει.
Για ένα σχετικά μικρό μηνιαίο χρηματικό ποσό, το Spokeo αναλαμβάνει να βρει πληροφορίες αλλά και να ελέγχει συνέχεια τις ψηφιακές κινήσεις των ανθρώπων που έχετε στο βιβλίο επαφών του email που του δίνετε. Μαζεύοντας μικρά κομμάτια, που μεμονωμένα φαίνονται ασήμαντα, δημιουργεί μία συνολική ψηφιακή ταυτότητα η οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει ο πελάτης του όπως αυτός επιθυμεί.
Επιπλέον, αφού συλλέξει τις πληροφορίες και φτιάξει τα εικονικά προφίλ των «θυμάτων» μπορεί να προχωρήσει στην πώληση των στοιχείων αυτών καλύπτοντας την ενέργεια με το πέπλο του «marketing research». Έτσι, οι πελάτες παρόμοιων με το Spokeo υπηρεσιών, αποκτούν πρόσβαση σε χιλιάδες ή και εκατομμύρια προσωπικές πληροφορίες χρηστών του διαδικτύου, που τους βοηθούν προκειμένου να σχεδιάσουν τις προωθητικές τους στρατηγικές ανάλογα πάντα με τα πεδία ενδιαφέροντος τους.
Έτσι, βλέπουμε πως οι πληροφορίες που αφιλοκερδώς προσφέρουν τα εκατομμύρια των χρηστών του διαδικτύου, συγκεντρώνονται απο κάποιους, μεταπωλούνται και μετατρέπονται σε εκατομμύρια δολάρια. Αυτό που ίσως έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία είναι οτι οι εταιρείες συγκέντρωσης και μεταπώλησης πληροφοριών δεν κάνουν κάτι παράνομο. Απλά συλλέγουν Information που θα μπορούσε να βρεί για εσάς οποιοσδήποτε διέθετε την όρεξη και φυσικά το χρόνο για να κάτσει να ψάξει στο δίκτυο. Συνεπώς, απο τη στιγμή που επιλέγουμε και μοιραζόμαστε πληροφορίες στο internet, θα έπρεπε ίσως να μη σκεφτόμαστε που θα καταλήξουν οι πληροφορίες αυτές αλλά ποια είναι η αρχική τους «ποιότητα» και πως μπορούν να ανεβάσουν εν τέλει τις ψηφιακές μας μετοχές, αντί τελικά να γυρίσουν μπούμερανγκ.
Posts
