"Μην τη γαμάς με τέτοιο τρόπο, θα σε εκδικηθεί !!".
Ακούγοντας μικρός αυτή τη φράση, πίστευα ότι η έναρξη της σεξουαλικής ζωής του ανθρώπου συνοδεύεται αναπόφευκτα από τη σοβαρότατη ευθύνη της ικανοποιητικής -το λιγότερο- απόδοσης απέναντι στο ερωτικό του σύντροφο, διαφορετικά οι συνέπειες αναμένονται, με Σοφόκλεια σιγουριά, βαριές.
Και στο σημείο αυτό ομολογώ ότι στάθηκα πραγματικά τυχερός, καθώς, μέχρι τα 23 μου, οι γυναίκες που είχα την τύχη να βρεθούν στο κοινωνικό μου περιβάλλον, μου πρόσφεραν απλόχερα, στοργικά, και με πραγματική ανιδιοτέλεια ένα απαλό δίχτυ προστασίας από τις συνέπειες, αρνούμενες με μοναδική σταθερότητα και επιμονή κάθε σεξουαλική επαφή μαζί μου και δίνοντάς μου έτσι παράλληλα την ευκαιρία να βιώσω τη μοναδική εμπειρία, έκσταση και μυσταγωγία του "one night stand" στους Όρθρους και στις Αγρυπνίες του Άγιου Φανούριου Κάτω Τούμπας, όπου διέμενα στο 2ο έτος των κλασσικών (λόγω διάρκειας) σπουδών μου.
Και μετά μπήκε στη ζωή μου η Greenpeace. Όχι από μαλακία, αλλά λόγω της σταδιακής αφύπνισής μου πάνω στα σοβαρά προβλήματα της γης μας. Έτσι, η φράση "μην τη γαμάς με τέτοιο τρόπο, θα σε εκδικηθεί !!", απέκτησε για μένα ένα εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο, απαλλαγμένο από ενοχές , ολονύχτιες φροϋδικές αναλύσεις και αναξιοπρεπή παρακάλια προς εκπροσώπους του αντίθετου φύλου.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι, μέχρι σήμερα, η στάση μου απέναντι στα προβλήματα του περιβάλλοντος, παρά τη βαθιά γνώση που μου πρόσφερε η συνδρομή μέλους στη Greenpeace, θα μπορούσε να συνοψιστεί στη φράση "μακριά απ'την αυλή μου κι ας είν' κι η αδερφή μου" , γεγονός που με κάνει να μετανιώνω ειλικρινά για τις συστηματικές απουσίες μου από τις αναλύσεις του "Επιτάφιου" του Περικλή στο Λύκειο και την επικέντρωσή μου, ενόψει πανελληνίων, σε θέματα τριγωνομετρίας, στα γαλλικά μπιλιάρδα του Μπλιγούρη.
Όλα αυτά όμως μέχρι χθες. Που τα προβλήματα του περιβάλλοντος έφτασαν και στη δική μου αυλή και μου χτύπησαν την πόρτα. Απειλητικά. Γιατί, στα τριανταεννιά συνολικά βράδυα ενδεκάτης Νοεμβρίου που έχω περάσει μέχρι σήμερα στη ζωή μου, ποτέ δεν είχε σκάσει μούρη πάνω από το κεφάλι μου, τέτοια εποχή, ΚΟΥΝΟΥΠΙ. Και δεν μιλάμε για κανένα πλάσμα ξεθεωμένο και λιπόσαρκο, ξεμεινεμένο, άγνωστο πώς, από το καλοκαίρι, που αρνιόταν πεισματικά να δεχθεί, όπως ο Μητσοτάκης, ότι έχει κάνει τον κύκλο της ζωής του και ήθελε ντε και καλά να αποδείξει, όπως ο Μητσοτάκης, ότι μπορεί ακόμα να ρουφήξει αίμα. Όχι, εδώ μιλάμε για ένα υγιέστατο, τσουμπωτό και σφριγηλό σκατοκούνουπο, με πλήρη πτητική ικανότητα F-16, ικανή να του εξασφαλίζει άνετη, έως κοροϊδευτική προς τη μούρη μου, διαφυγή από τα μαξιλάρια που εκφενδόνιζα με μανία εναντίον του, κάνοντας αφενός εμένα να τρέμω από τα νεύρα, καθώς, μετά από κάθε αποτυχημένη μου βολή, φώναζα όλο και πιο τσαντισμένα, αλλά και αποφασισμένα ταυτόχρονα "άμα σου γαμήσω βραδυάτικα!!!" και αφετέρου τους από κάτω να κυλιούνται από τα γέλια, καθώς είμαι σίγουρος ότι θα σχολίαζαν χαιρέκακα "όλο λόγια αυτό τ'αγόρι...."
Δεν ξέρω τι διάλο έχουμε κάνει στη φύση, αλλά κάτι δεν πάει, εμφανώς, καλά. Και, ελπίζω να διαψευστώ, αλλά πιστεύω ότι από δω και πέρα, τα βράδυα, σε όλο και περισσότερες γειτονιές, με όλο και μεγαλύτερη δυστυχώς συχνότητα, θα ακούγεται πλέον η έκκληση "σταματήστε να τη γαμάτε, δεν έχουμε κλείσει μάτι !!!", ΟΧΙ ως παραίνεση τίμιων μεροκαματιάρηδων προς ανάλγητους κρεπαλιάρηδες φοιτητές, με θέμα το πρωινό εγερτήριο, αλλά ως δραματική κραυγή αγωνίας ανθρώπου προς συνάνθρωπο, υπό την επίδραση των δραματικών επιπτώσεων που θα έχει επιφέρει το ανηλεές γαμήσι. Της φύσης. Και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε και δράσουμε, τόσο πιο γρήγορα θα πάμε όλοι. Για ύπνο.
by Αϊστόουλ Δεμπάνκ
Posts
