Lolitopages

Tuesday, September 9, 2008

Το τιμόνι μάς μεταμορφώνει

Όταν οδηγούμε, οι αντιδράσεις μας, η προσοχή μας δεν λειτουργούν κανονικά. Οι ειδικοί τονίζουν πως ήλθε η ώρα να «εξανθρωπίσουμε» το περιβάλλον της οδήγησης


Επικίνδυνη οδήγηση.  Όταν καθόμαστε  μέσα στο αυτοκίνητο,  λέει ο Τομ  Βάντερμπιλτ,  γινόμαστε αυτόματα  πιο ισχυροί αλλά και  πιο ηλίθιοι...
Όταν καθόμαστε πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου, μεταμορφωνόμαστε. Επειδή το σώμα μας δεν είναι εξελιγμένο ώστε να κινείται με ταχύτητα μεγαλύτερη των 20 χλμ./ώρα, οι ικανότητές μας μειώνονται δραστικά και δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε παρά μόνο κορνάροντας. Ήρθε η ώρα, λένε οι ειδικοί, να «εξανθρωπίσουμε» το περιβάλλον της οδήγησης.

O δρόμος αποτελεί ένα σημαντικό εργαστήριο για την παρατήρηση και την καταγραφή της ανθρώπινης φύσης. Ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Κίνηση», του Τομ Βάντερμπιλτ, μας βοηθά να γνωρίσουμε καλύτερα τη συμπεριφορά μας πίσω από το βολάν. Το ανθρώπινο σώμα δεν έχει εξελιχθεί τόσο ώστε να κινείται γρηγορότερα από 20 χλμ./ώρα. Σε μεγαλύτερες ταχύτητες οι αισθήσεις μας, οι αντιδράσεις μας, η προσοχή μας δεν λειτουργούν κανονικά. Έτσι, όταν καθόμαστε στο αυτοκίνητο περιτριγυρισμένοι από ένα σωρό λαμαρίνες και μηχανές, γινόμαστε αυτόματα πιο ισχυροί και πιο ηλίθιοι.

Κι όμως, όλοι πιστεύουμε ότι είμαστε καλύτεροι οδηγοί από ό,τι πραγματικά είμαστε- κυρίως διότι οι στατιστικές δείχνουν ότι μπορούμε να οδηγούμε άσχημα επί πολύ καιρό χωρίς να πάθουμε ατύχημα. Αυτό που λανθασμένα θεωρούμε ικανότητα στην οδήγηση είναι συνήθως απλή τύχη. Και, πιστεύοντας ότι είμαστε καλοί οδηγοί, οδηγούμε πιο απρόσεκτα. Τα αυτοκίνητα δείχνουν και τι είδους όντα είμαστε, και πόσο πολύ εξαρτώμεθα από τη γλώσσα για να επικοινωνήσουμεμέσα στο αμάξι η ικανότητά μας για επικοινωνία περιορίζεται στο κορνάρισμα, στο να ανάβουμε και να σβήνουμε τα φώτα και στις χειρονομίες- αίτια για ατέλειωτες παρανοήσεις.

Η προσοχή. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι δεν κατανοούμε τις επιπτώσεις που έχουν ακόμα και οι πιο απλές ενέργειές μας στους άλλους οδηγούςη επίδρασή τους επεκτείνεται στον χώρο και τον χρόνο περισσότερο απ΄ ό,τι νομίζουμε. Μια απλή μανούβρα σε αυτοκινητόδρομο μπορεί να επηρεάσει την κίνηση χιλιόμετρα εμπρός και πίσω από εμάς. Και η έντονη σήμανση στους δρόμους, λέει ο Βάντερμπιλτ, μας έχει κάνει πιο απρόσεκτους, γεγονός το οποίο αποδείχθηκε και σε πρόσφατο πείραμα στο Κένσινγκτον του Λονδίνου. Οι αρμόδιοι αφαίρεσαν τις περισσότερες από τις προειδοποιητικές πινακίδες που υπήρχαν για αισθητικούς λόγους. Αποδείχθηκε ότι τα ατυχήματα με πεζούς μειώθηκαν κατά 60%, διότι οι οδηγοί πρόσεχαν πολύ περισσότερο. Αυτό συνέβη επειδή η έλλειψη
LΙΝΚS:
http://tomvanderbilt.com/traffic/
http://www.howwedrive.com/

Κυκλοφοριακά προβλήματα

● ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΡΩΜΗ ο Καίσαρας απαγόρευε την κυκλοφορία αμαξών στη διάρκεια της ημέρας για να αποσυμφορηθεί η κίνηση ● ΤΟ 2,7% από τα μποτιλιαρίσματα έπειτα από τροχαίο προκαλείται από οδηγούς που σταματούν για να δουν τι έγινε ● Η ΜΕΣΗ καθημερινή διάρκεια μετακίνησης από και προς τη δουλειά σχεδόν σε κάθε χώρα του κόσμου είναι 1 ώρα και 10 λεπτά ● 1 ΣΤΑ 10 τροχαία που γίνονται στον κόσμο συμβαίνει στην Ινδία ● Ο ΜΕΣΟΣ Αμερικανός περνά 38 ώρες τον χρόνο εγκλωβισμένος στο αυτοκίνητό του ● ΤΟ 1720 η πρώτη αιτία θανάτου στο Λονδίνο ήταν τα τροχαία από άμαξες που έτρεχαν ● Ο ΑΡΙΘΜΟΣ των αυτοκινήτων στο Πεκίνο αυξάνεται κατά 1.000 κάθε ημέρα ● ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ από τροχαία τετραπλασιάστηκαν στην Ανατολική Γερμανία έπειτα από την επανένωση με τη Δυτική Γερμανία
Αφαίρεσε τα φανάρια για να προσέχουν οι οδηγοί

Με αφορμή τη συζήτηση για την αλλαγή του οδηγικού περιβάλλοντος, ο πρωτοπόρος Ολλανδός συγκοινωνιολόγος μηχανικός Χανς Μόντερμαν επανασχεδίασε τον κεντρικό δρόμο της κωμόπολης Ούντεχασκε στη χώρα του. Έως τότε, οι κάτοικοι παραπονούνταν ότι τα αυτοκίνητα διέσχιζαν με μεγάλη ταχύτητα την πόλη. Ο Μόντερμαν έκανε λίγο πιο στενό τον δρόμο, ώστε οι οδηγοί να μην ήταν σίγουροι ότι μπορούσαν να προσπεράσουν άλλα αυτοκίνητα, χαμήλωσε τα πεζοδρόμια και έβαλε πάνω τους ένα παιδικό ποδήλατο εδώ ή ένα περίεργο άγαλμα παρακάτω, αντί για φανάρια. Αυτή η προσέγγιση επηρέασε ψυχολογικά τους οδηγούς, οι οποίοι συνειδητοποιώντας ότι υπήρχε μεγαλύτερος κίνδυνος μείωσαν δραστικά την ταχύτητα των αυτοκινήτων τους. Αυτό το πείραμα επιβεβαιώνει τις απόψεις των ειδικών που θεωρούν ότι οι νέες προτάσεις θα πρέπει να γίνουν με κατεύθυνση τον εξανθρωπισμό του περιβάλλοντος της οδήγησης.