Συζητούσαν δυο φίλοι και κάποια στιγμή λέει ο ένας στον άλλον:
- Έχεις εξομολογηθεί τώρα τελευταία;
- Πού το θυμήθηκες τώρα αυτό ρε;
- Ε, πώς! Εγώ θα σου πρότεινα να πας.
- Δε θά'σαι καλά ρε! Από το δημοτικό έχω να πάω.
- Ε, νά! Σου το ζητάω σαν χάρη. Να απασχολήσεις για λίγο τον παπά, γιατί
θέλω να πάω με την παπαδιά.
- Πες το ντε! Αν είναι έτσι, να πάω.
Και πήγε. Κι όλο θυμόταν και κάποια άλλη αμαρτία, κι άλλη, κι άλλη. Αλλά
κάποια στιγμή δεν άντεξε:
- Παπά μου, τώρα που ξεμολογιέμαι, διαπράττω και νέα αμαρτία.
- Τι εννοείς τέκνον μου;
- Ε, νά! Κάνω πλάτες στον φίλο μου και σε καθυστερώ για να πάει αυτός με
την παπαδιά σου! Ήμαρτον!
Και ο παπάς ήρεμος:
- Η γυναίκα σου ζει;;;
- Ναι πάτερ μου!!!
- Τρέξε γρήγορα σπίτι σου τέκνο μου....γιατί η παπαδιά έχει πεθάνει εδώ και 2 χρόνια!!!
- Έχεις εξομολογηθεί τώρα τελευταία;
- Πού το θυμήθηκες τώρα αυτό ρε;
- Ε, πώς! Εγώ θα σου πρότεινα να πας.
- Δε θά'σαι καλά ρε! Από το δημοτικό έχω να πάω.
- Ε, νά! Σου το ζητάω σαν χάρη. Να απασχολήσεις για λίγο τον παπά, γιατί
θέλω να πάω με την παπαδιά.
- Πες το ντε! Αν είναι έτσι, να πάω.
Και πήγε. Κι όλο θυμόταν και κάποια άλλη αμαρτία, κι άλλη, κι άλλη. Αλλά
κάποια στιγμή δεν άντεξε:
- Παπά μου, τώρα που ξεμολογιέμαι, διαπράττω και νέα αμαρτία.
- Τι εννοείς τέκνον μου;
- Ε, νά! Κάνω πλάτες στον φίλο μου και σε καθυστερώ για να πάει αυτός με
την παπαδιά σου! Ήμαρτον!
Και ο παπάς ήρεμος:
- Η γυναίκα σου ζει;;;
- Ναι πάτερ μου!!!
- Τρέξε γρήγορα σπίτι σου τέκνο μου....γιατί η παπαδιά έχει πεθάνει εδώ και 2 χρόνια!!!