Οι κατακλυσμοί συμβαίνουν και δεν είναι «σταλμένοι από τον Θεό»- όπως έλεγαν οι θρύλοι σχεδόν όλων των λαών. Είναι μοιραίο επόμενο κάθε μεγάλης κλιματικής αλλαγής, αλλά χωρίς σαφές ραντεβού
Πιθανά αίτια:
Ηλιακές καταιγίδες και μετατόπιση του φλοιού της Γης,γεωμαγνητική αναστροφή ή/και αντιμετάθεση των Πόλων.
Το σενάριο της εφιαλτικής μετατόπισης του φλοιού της Γης είναι αυτό που διεκτραγωδεί με εξαιρετικά εφέ η ταινία «2012». Πέρα από το απαραίτητο σενάριο πολιτικής συνωμοσίας, αντλεί το «επιστημονικό της υπόβαθρο» από έναν συγκερασμό της υποτιθέμενης κορύφωσης της ηλιακής δραστηριότητας λόγω της πλανητικής ευθυγράμμισης με τη θεωρία μετατόπισης του φλοιού της Γης, που είχε υποστηρίξει το 1958 ο καθηγητής Ιστορίας των Επιστημών στο Κολέγιο Κeene των ΗΠΑ, Τσαρλς Χάπγκουντ (Charles Η. Ηapgood). Η θεωρία του Χάπγκουντ δεν έγινε ποτέ δεκτή από τους γεωλόγους, αλλά η χολιγουντιανή επιστήμη συνεισφέρει την εκδοχή ότι η ηλιακή καταιγίδα θα μας βομβαρδίσει με ορυμαγδό νετρίνων που, φθάνοντας ως τον πυρήνα της Γης, θα δράσουν μικροκυματικά και θα «διαλύσουν τα θεμέλια». Το αποτέλεσμα είναι απερίγραπτα καταστρεπτικό και ολοκληρώνεται με κατακλυσμό άχρις Ιμαλαΐων και τους ελάχιστους τυχερούς να σώζονται ελέω κιβωτών. Θα μπορούσε να ονομάσει κανείς το σενάριο αυτό και «η προοπτική της ομελέτας».
Ακόμη και χωρίς τη θεωρία του Χάπγκουντ, παρόμοιας μορφής ολική καταστροφή «υπόσχονται» δύο συγγενή σενάρια που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο- και υφέρπουν στην ταινία-, αυτό της γεωμαγνητικής αναστροφής και εκείνο της αντιμετάθεσης των πόλων. Ας ξεκινήσουμε όμως από την πλανητική ευθυγράμμιση:
Η απροσμέτρητη όξυνση των φαινομένων που θα φέρουν την καταστροφή θα επιτελεσθεί, υποτίθεται, στα τέλη του 2012 λόγω ευθυγράμμισης των πλανητών ή και ευθυγράμμισης της Γης, του Ηλιου και του κέντρου του γαλαξία μας. Για το πρώτο η απάντηση είναι απλή: Μας είναι πανεύκολος ο υπολογισμός της θέσης των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος στις 21.12.2012 και επ΄ ουδενί λόγω προκύπτει κάποια στοίχιση του πλανήτη μας με άλλους. Για το δεύτερο πρέπει πρώτα να αποσαφηνίσουμε ότι δεν έχουμε... αποσαφηνίσει ποιο είναι το κέντρο του γαλαξία μας! Αυτό συμβαίνει διότι τα όριά του εξαρτώνται από το σημείο παρατήρησης και την καθαρότητα των συνθηκών παρατήρησης. Εστω όμως ότι συμφωνούμε με το κέντρο που ορίζουν οι θιασώτες της γαλαξιακής ευθυγράμμισης. Υποτίθεται- κατ΄ αυτούς και τις προφητείες- ότι η αυγή του χειμερινού ηλιοστασίου του 2012-δηλαδή της 22ας Δεκεμβρίουθα βρει τον Ηλιο να ανατέλλει ενώ ακριβώς πίσω του στοιχίζεται το κέντρο του γαλαξία μας. Ωραία: αυτό αναμενόταν να συμβεί στα χρόνια μας, αλλά η διαδικασία ευθυγράμμισης είναι τόσο αργή που υπολογιζόταν για οποτεδήποτε μεταξύ των ετών 1980 και 2016. Κανείς δεν έχει τα στοιχεία για να διαλέξει ημέρα και ώρα! Ακόμη περισσότερολένε οι επιστήμονες της ΝΑSΑδεν έχουμε καμία μετρήσιμη ένδειξη ότι «ένα κύμα κοσμικής ακτινοβολίας» ετοιμάζεται να ξεχυθεί από το κέντρο του γαλαξία μας προς το μέρος μας. Αρα, από πού προκύπτει ο πανικός ότι αυτή η ξενόφερτη ενέργεια θα «μπουκώσει» τον Ηλιο και θα τον κάνει να μας μαστιγώσει με διαλυτικά νετρίνα;
Το επόμενο υποσενάριο «ομελέτας» είναι αυτό της γεωμαγνητικής αναστροφής. Σύμφωνα με αυτό, η αναμενόμενη κορύφωση της ηλιακής δραστηριότητας το 2012- ένεκα του γνωστού ενδεκαετούς κύκλου συμβάντων στον Ηλιο- θα στείλει τόση ακτινοβολία στη Γη ώστε η μαγνητόσφαιρά μας (η ασπίδα προστασίας που σχηματίζεται από το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας) να συμπιεστεί μέχρις... αντιστροφής των μαγνητικών πόλων μας.
Η γεωμαγνητική αναστροφή ως φαινόμενο δεν μας είναι διόλου άγνωστη: Βάσει των γεωλογικών δεδομένων, έχει συμβεί αρκετές φορές τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια, με την τελευταία να εκτιμάται ότι συνέβη πριν από 780.000 χρόνια. Ωστόσο οι επιστήμονες επιμένουν ότι αφενός είναι χαοτική (δεν συμβαίνει με ημερολογιακή πειθαρχία), αφετέρου κανένα στοιχείο δεν υπήρξε ως σήμερα που να συνδέει την εκδήλωσή της με τον 11ετή ηλιακό κύκλο. Επιπλέον, μια επιστημονική έρευνα για το μαγνητικό πεδίο της Γης που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Σεπτεμβρίου 2008 του περιοδικού «Science» κατέδειξε ότι, εκτός από το γνωστό μαγνητικό δίπολο Βορρά- Νότου, έχουμε και ένα δευτερεύον μαγνητικό πεδίο γύρω από τον πλανήτη μας. Αυτό είναι ασθενέστερο και παίζει ρυθμιστικό ρόλο για την εκδήλωση αντιστροφής: Αυτή συμβαίνει όταν το κύριο μαγνητικό πεδίο μας μειώνεται τόσο ώστε να αποκτήσει ένταση μικρότερη από εκείνη του ασθενούς δευτερεύοντος. Στα χρόνια που ζούμε αληθεύει ότι η ένταση του κύριου μαγνητικού πεδίου μας μειώνεται, αλλά- εφόσον συνεχίσει να μειώνεται με τον τρέχοντα ρυθμόθα φθάσουμε σε σημείο πιθανής γεωμαγνητικής αντιστροφής σε 500 χρόνια. Οχι σε δύο!
Τέλος, παραπλήσιο αλλά όχι ίδιο είναι το υποσενάριο της αντιμετάθεσης των πόλων (Ρolar Shift). Δεν είναι ίδιο διότι εδώ νοείται η αντιμετάθεση των γεωγραφικών πόλων και όχι των μαγνητικών. Ωστόσο μια τέτοια «τούμπα» του πλανήτη είναι ακόμη πιο απίθανη. Συγκεκριμένα, δεν έχουμε καμία ένδειξη ότι συνέβη ποτέ πριν στη Γη και έχουμε μόνο δύο τέτοιες περιπτώσεις σε όλο το ηλιακό μας σύστημα: Εκείνη της Αφροδίτης, που περιστρέφεται αντίστροφα από τους υπόλοιπους πλανήτες, και εκείνη του Ουρανού, που περιστρέφεται «γέρνοντας». Η πρώτη έπεσε προφανώς «θύμα τροχαίου» από σύγκρουση με άλλον πλανήτη στο παρελθόν, ενώ ο δεύτερος επηρεάζεται βαρυτικά από τον Δία και τον Ποσειδώνα, ή και τον πλανήτη που εντοπίσαμε θεωρητικά στη ζώνη Κuiper. Αρα, για να συμβεί το ίδιο και στη Γη θα έπρεπε να προηγηθεί το σενάριο 1.
Ηλιακές καταιγίδες και μετατόπιση του φλοιού της Γης,γεωμαγνητική αναστροφή ή/και αντιμετάθεση των Πόλων.
Το σενάριο της εφιαλτικής μετατόπισης του φλοιού της Γης είναι αυτό που διεκτραγωδεί με εξαιρετικά εφέ η ταινία «2012». Πέρα από το απαραίτητο σενάριο πολιτικής συνωμοσίας, αντλεί το «επιστημονικό της υπόβαθρο» από έναν συγκερασμό της υποτιθέμενης κορύφωσης της ηλιακής δραστηριότητας λόγω της πλανητικής ευθυγράμμισης με τη θεωρία μετατόπισης του φλοιού της Γης, που είχε υποστηρίξει το 1958 ο καθηγητής Ιστορίας των Επιστημών στο Κολέγιο Κeene των ΗΠΑ, Τσαρλς Χάπγκουντ (Charles Η. Ηapgood). Η θεωρία του Χάπγκουντ δεν έγινε ποτέ δεκτή από τους γεωλόγους, αλλά η χολιγουντιανή επιστήμη συνεισφέρει την εκδοχή ότι η ηλιακή καταιγίδα θα μας βομβαρδίσει με ορυμαγδό νετρίνων που, φθάνοντας ως τον πυρήνα της Γης, θα δράσουν μικροκυματικά και θα «διαλύσουν τα θεμέλια». Το αποτέλεσμα είναι απερίγραπτα καταστρεπτικό και ολοκληρώνεται με κατακλυσμό άχρις Ιμαλαΐων και τους ελάχιστους τυχερούς να σώζονται ελέω κιβωτών. Θα μπορούσε να ονομάσει κανείς το σενάριο αυτό και «η προοπτική της ομελέτας».
Ακόμη και χωρίς τη θεωρία του Χάπγκουντ, παρόμοιας μορφής ολική καταστροφή «υπόσχονται» δύο συγγενή σενάρια που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο- και υφέρπουν στην ταινία-, αυτό της γεωμαγνητικής αναστροφής και εκείνο της αντιμετάθεσης των πόλων. Ας ξεκινήσουμε όμως από την πλανητική ευθυγράμμιση:
Η απροσμέτρητη όξυνση των φαινομένων που θα φέρουν την καταστροφή θα επιτελεσθεί, υποτίθεται, στα τέλη του 2012 λόγω ευθυγράμμισης των πλανητών ή και ευθυγράμμισης της Γης, του Ηλιου και του κέντρου του γαλαξία μας. Για το πρώτο η απάντηση είναι απλή: Μας είναι πανεύκολος ο υπολογισμός της θέσης των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος στις 21.12.2012 και επ΄ ουδενί λόγω προκύπτει κάποια στοίχιση του πλανήτη μας με άλλους. Για το δεύτερο πρέπει πρώτα να αποσαφηνίσουμε ότι δεν έχουμε... αποσαφηνίσει ποιο είναι το κέντρο του γαλαξία μας! Αυτό συμβαίνει διότι τα όριά του εξαρτώνται από το σημείο παρατήρησης και την καθαρότητα των συνθηκών παρατήρησης. Εστω όμως ότι συμφωνούμε με το κέντρο που ορίζουν οι θιασώτες της γαλαξιακής ευθυγράμμισης. Υποτίθεται- κατ΄ αυτούς και τις προφητείες- ότι η αυγή του χειμερινού ηλιοστασίου του 2012-δηλαδή της 22ας Δεκεμβρίουθα βρει τον Ηλιο να ανατέλλει ενώ ακριβώς πίσω του στοιχίζεται το κέντρο του γαλαξία μας. Ωραία: αυτό αναμενόταν να συμβεί στα χρόνια μας, αλλά η διαδικασία ευθυγράμμισης είναι τόσο αργή που υπολογιζόταν για οποτεδήποτε μεταξύ των ετών 1980 και 2016. Κανείς δεν έχει τα στοιχεία για να διαλέξει ημέρα και ώρα! Ακόμη περισσότερολένε οι επιστήμονες της ΝΑSΑδεν έχουμε καμία μετρήσιμη ένδειξη ότι «ένα κύμα κοσμικής ακτινοβολίας» ετοιμάζεται να ξεχυθεί από το κέντρο του γαλαξία μας προς το μέρος μας. Αρα, από πού προκύπτει ο πανικός ότι αυτή η ξενόφερτη ενέργεια θα «μπουκώσει» τον Ηλιο και θα τον κάνει να μας μαστιγώσει με διαλυτικά νετρίνα;
Το επόμενο υποσενάριο «ομελέτας» είναι αυτό της γεωμαγνητικής αναστροφής. Σύμφωνα με αυτό, η αναμενόμενη κορύφωση της ηλιακής δραστηριότητας το 2012- ένεκα του γνωστού ενδεκαετούς κύκλου συμβάντων στον Ηλιο- θα στείλει τόση ακτινοβολία στη Γη ώστε η μαγνητόσφαιρά μας (η ασπίδα προστασίας που σχηματίζεται από το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας) να συμπιεστεί μέχρις... αντιστροφής των μαγνητικών πόλων μας.
Η γεωμαγνητική αναστροφή ως φαινόμενο δεν μας είναι διόλου άγνωστη: Βάσει των γεωλογικών δεδομένων, έχει συμβεί αρκετές φορές τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια, με την τελευταία να εκτιμάται ότι συνέβη πριν από 780.000 χρόνια. Ωστόσο οι επιστήμονες επιμένουν ότι αφενός είναι χαοτική (δεν συμβαίνει με ημερολογιακή πειθαρχία), αφετέρου κανένα στοιχείο δεν υπήρξε ως σήμερα που να συνδέει την εκδήλωσή της με τον 11ετή ηλιακό κύκλο. Επιπλέον, μια επιστημονική έρευνα για το μαγνητικό πεδίο της Γης που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Σεπτεμβρίου 2008 του περιοδικού «Science» κατέδειξε ότι, εκτός από το γνωστό μαγνητικό δίπολο Βορρά- Νότου, έχουμε και ένα δευτερεύον μαγνητικό πεδίο γύρω από τον πλανήτη μας. Αυτό είναι ασθενέστερο και παίζει ρυθμιστικό ρόλο για την εκδήλωση αντιστροφής: Αυτή συμβαίνει όταν το κύριο μαγνητικό πεδίο μας μειώνεται τόσο ώστε να αποκτήσει ένταση μικρότερη από εκείνη του ασθενούς δευτερεύοντος. Στα χρόνια που ζούμε αληθεύει ότι η ένταση του κύριου μαγνητικού πεδίου μας μειώνεται, αλλά- εφόσον συνεχίσει να μειώνεται με τον τρέχοντα ρυθμόθα φθάσουμε σε σημείο πιθανής γεωμαγνητικής αντιστροφής σε 500 χρόνια. Οχι σε δύο!
Τέλος, παραπλήσιο αλλά όχι ίδιο είναι το υποσενάριο της αντιμετάθεσης των πόλων (Ρolar Shift). Δεν είναι ίδιο διότι εδώ νοείται η αντιμετάθεση των γεωγραφικών πόλων και όχι των μαγνητικών. Ωστόσο μια τέτοια «τούμπα» του πλανήτη είναι ακόμη πιο απίθανη. Συγκεκριμένα, δεν έχουμε καμία ένδειξη ότι συνέβη ποτέ πριν στη Γη και έχουμε μόνο δύο τέτοιες περιπτώσεις σε όλο το ηλιακό μας σύστημα: Εκείνη της Αφροδίτης, που περιστρέφεται αντίστροφα από τους υπόλοιπους πλανήτες, και εκείνη του Ουρανού, που περιστρέφεται «γέρνοντας». Η πρώτη έπεσε προφανώς «θύμα τροχαίου» από σύγκρουση με άλλον πλανήτη στο παρελθόν, ενώ ο δεύτερος επηρεάζεται βαρυτικά από τον Δία και τον Ποσειδώνα, ή και τον πλανήτη που εντοπίσαμε θεωρητικά στη ζώνη Κuiper. Αρα, για να συμβεί το ίδιο και στη Γη θα έπρεπε να προηγηθεί το σενάριο 1.
Posts
