Μας έρχεται «πετριά από τον ουρανό»

Από μικροί φυλαγόμαστε από κάθε κακοτοπιά γύρω μας, αλλά ποτέ από τον ουρανό. Και όμως: εκεί ψηλά, και στα ξαφνικά, κάποια μικρή ή μεγάλη πέτρα μπορεί να έχει βάλει ρότα για ένα μπιλιάρδο με τη Γη

Πιθανά αίτια:
Πρόσκρουση με πλανήτη (όπως ο Νεμπέρου) ή με αστεροειδήΗ απάντηση
Προτού δούμε τα αίτια των σεναρίων αυτά καθαυτά, ας ξεκαθαρίσουμε το αν πράγματι οι Μάγιας μάς έδωσαν ένα ημερολόγιο με ημερομηνία λήξης: Απ΄ όλα τα κείμενα των Μάγιας που αναφέρονται στους 13 «μακρούς χρόνους» 304 δικών μας ετών ή Βaktuns, μόνο ένα παραπέμπει στη ζοφερή ημερομηνία του 2012: Το μνημείο 6 του Τortugero, στη μεξικανική επαρχία Τabasco. Το κείμενο είναι κατεστραμμένο και τα σπαράγματά του δεν μιλούν με επάρκεια για «τέλος του χρόνου». Αντιθέτως, άλλα τέτοια κείμενα κάνουν αναφορές σε χρονολογίες πολύ πιο κατοπινές της λεγάμενης, όπως η επιγραφή του 7ου αιώνα, κατά παραγγελία του βασιλιά Πακάλ του Παλένκουι, όπου προφητεύεται ότι η επέτειος της ανόδου του στον θρόνο θα εορτασθεί στις 15 Οκτωβρίου του έτους 4772 μ.Χ.! Αρα, το τέλος του αμφιλεγόμενου Βaktun 13 ήταν απλά το τέλος μιας συγκεκριμένης περιόδου (σαν να μιλούσαμε εμείς για το τέλος του Μεσαίωνα) και όχι το τέλος των πάντων.

Οσον αφορά τον περίφημο Νεμπέρου που υποτίθεται ότι απειλεί να «ξαναπαρκάρει» δίπλα μας ή και να μας χτυπήσει, το προφητικό σενάριο του Σίτσιν είναι επίσης διάτρητο: Οχι μόνο δεν βρέθηκε κανείς αρχαιολόγος ή επιγραφολόγος που να διάβασε τα ίδια πράγματα στη σφραγίδα VΑ 243 των Σουμερίων, αλλά και αυτό το όνομα Νεμπέρου πρωτοαπαντάται πολύ μετά την εξάλειψη των Σουμερίων, στο έπος Γιλγαμές των Βαβυλωνίων.

Παρά την έλλειψη βασιμότητας στην υπόθεση του Σίτσιν ας δούμε τι είναι αυτό που συντηρεί και σήμερα τον μύθο του Νεμπέρου: Οι διαταράξεις στις τροχιές του Ποσειδώνα και του Ουρανού όντως αφήνουν περιθώρια για την ύπαρξη ενός ακόμη πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα, που επηρεάζει τις τροχιές τους. Το ότι δεν μας είναι ορατός έχει κατευθύνει από χρόνια τις υποψίες μας στην περίφημη ζώνη αστεροειδών Κuiper, που εκτείνεται στα όρια του ηλιακού συστήματος. Το νεότερο επιστημονικό στοιχείο που έχουμε ήταν η εργασία δύο ερευνητών της Ιαπωνίας, του Ρatryk Lykawka και του Τadashi Μukai, από το Πανεπιστήμιο του Κobe, που δημοσιεύθηκε στις 18 Ιουνίου 2008. Σύμφωνα με αυτήν, οι υπολογισμοί τους καταδεικνύουν θεωρητικά την ύπαρξη ενός πλανήτη μικρότερου από τη Γη και μεγαλύτερου από τον Πλούτωνα, που θα πρέπει να βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ηλιο, σε απόσταση 15 δισ. χλμ. από αυτόν. Ωστόσο η τροχιά αυτού του θεωρητικά υπαρκτού πλανήτη υπολογίζεται σταθερή και τίποτε δεν δείχνει ότι μπορεί να κάνει τη βόλτα που θα τον έφερνε δίπλα - ή και επάνω- στη Γη κάθε 3.600 χρόνια! Για να κλείσουμε το θέμα, ούτε οι χιλιάδες των ερασιτεχνών αστρονόμων του πλανήτη μας ούτε τα αστεροσκοπεία όλων των χωρών δεν έχουν ακόμη εντοπίσει κάποιον πλανήτη που έχει βάλει ρότα προς τα μέρη μας.

Οπότε, μένει να εξετάσουμε το έτερο ενδεχόμενο του πρώτου σεναρίου, αυτό της σύγκρουσης του πλανήτη μας με έναν αστεροειδή. Αληθεύει ότι συχνά-πυκνά στη γεωλογική μας ιστορία έχουν συμβεί τέτοια τρακαρίσματα, αλλά τουλάχιστον κατά τα χρόνια ύπαρξης του Ηomo Sapiens αυτά τα συναπαντήματα ήταν με μετεωρίτες και οτιδήποτε μικρότερο ενός αστεροειδούς. Ο κίνδυνος παραμένει εσαεί υπαρκτός και υπάρχουν ειδικές μονάδες των υπηρεσιών Διαστήματος που εποπτεύουν τα ουράνια για κάτι τέτοιο. Το πλησιέστερο χρονικά μέλημά μας είναι ο αστεροειδής ονόματι 99942 Αpophis, πλάτους 270 μέτρων, που αναμένεται να περάσει σε απόσταση ασφαλείας από τη Γη το 2029. Θα μας ξαναέλθει το 2036, πιο απειλητικός, με πιθανότητες 1 στις 45.000 να βρει τρύπα στη μαγνητόσφαιρά μας και να πέσει στη Γη. Πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν έχουμε εν όψει κανέναν υποψήφιο «τρελό» που να ταξιδεύει σε πορεία σύγκρουσης για το 2012!