Lolitopages

Monday, November 9, 2009

φάτε τον σκύλο σας... αν θέλετε να σώσετε τον πλανήτη μας

ΛΟΝΔΙΝΟ Αν επιθυμούν πραγματικά να κάνουν κάτι για να σώσουν τον πλανήτη από την οικολογική καταστροφή, όσοι έχουν σκύλους και γάτες πρέπει να τις εγκαταλείψουν και να πάρουν καναρίνι και χρυσόψαρο ή ακόμη και να φάνε τα... κατοικίδιά τους, σύμφωνα με ένα νέο βιβλίο.

Το αμφιλεγόμενο έργο με τίτλο «Ωρα να φάμε τον σκύλο» ισχυρίζεται ότι το αποτύπωμα του άνθρακα που αφήνουν τα κατοικίδια είναι τόσο μεγάλο ώστε απειλεί το περιβάλλον: ένας σκύλος μεσαίου μεγέθους, όπως ένα κόλεϊ, έχει τις ίδιες βλαβερές συνέπειες για τον πλανήτη όσο ένα Τoyota Land Cruiser που διανύει 9.600 χλμ. τον χρόνο, ενώ μία γάτα αντιστοιχεί με τις ετήσιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ενός Golf της VW. Συγγραφείς είναι οι Ρόμπερτ και Μπρέντα Βέιλ, απόφοιτοι του Κέιμπριτζ που ζουν στη Νέα Ζηλανδία. Λένε ότι βασίζουν την ανάλυσή τους στην ποσότητα των εδαφών που είναι αναγκαία για να καλλιεργηθεί η τροφή την οποία καταναλώνουν τα κατοικίδια.

Κατά τους συγγραφείς, κατοικίδια κουνέλια και κοτοπουλάκια είναι «πιο φιλικά προς το περιβάλλον» , γιατί προσφέρουν το κρέας τους σαν τροφή για τους ανθρώπους, ενώ ένα καναρίνι ή ένα χρυσόψαρο προκαλεί σχεδόν μηδαμινή περιβαλλοντική επιβάρυνση. Αντιθέτως, ένα ζευγάρι χάμστερ κάνει την ίδια ζημιά στο περιβάλλον όσο η λειτουργία μιας τηλεόρασης plasma.

Σύμφωνα με το βιβλίο, ένα κόλεϊ καταναλώνει 164 κιλά κρέατος και 95 κιλά δημητριακών τον χρόνο, επιβαρύνοντας ιδιαίτερα τον πλανήτη.

Ενα ζευγάρι κουνελιών γεννά κατά μέσον όρο 36 μικρά τον χρόνο, τα οποία αν σφαγούν θα ισοδυναμούν με 72 κιλά κρέατος, κάτι που θα βοηθήσει στη μείωση του αποτυπώματος άνθρακος που άφησαν πίσω τους οι γεννήτορές τους.

Ο αρχιτέκτων κ. Βέιλ διαψεύδει ότι προτείνει στον κόσμο να φάει τον σκύλο του. «Δεν υπάρχουν συνταγές στο βιβλίο» λέει. «Απλώς λέμε ότι πρέπει να σκεφτούμε, και να μάθουμε τον αντίκτυπο που έχουν στο περιβάλλον μερικά από τα πράγματα που θεωρούμε δεδομένα» . Αν θέλουμε να διατηρηθεί η ζωή, συνεχίζει, απαιτείται να κάνουμε επιλογές«τόσο δύσκολες όσο θα ήταν να φάει κανείς τον σκύλο του».